Galatasaray 3-1 Fenerbahçe, Fırsat Düşmüştü

Manyaklığa bağladım belki de işi bilmiyorum, normalde taklalar atmam lazım ama sevinemiyorum. Büyük ihtimalle anlık bir olay bu, bi 15-20 dakika sonra galibiyeti, oynanan bu futbolu düşünüp nirvanaya ulaşacağım ama daha iyisi olabilirdi. Sezonun en iyi futboluydu bu, çok net. Hücumda yakalanan organizasyon, kaçan pozisyonlar, Eboue'nin çıkışına kadar olan sürede tek hatanın bile gelmemesi ve tempo anlamında da istikrarlı görüntü. Her açıdan müthiş bir Galatasaray, üstelik Fenerbahçe karşısında. Bu futbolun ve Galatasaray'ın önünde saygıyla eğiliyorum, sonunda lideriz.

13 haftadır izliyoruz Galatasaray'ı ve izlenimlerimizi, beklentilerimizi yazdık durduk. Takım olma yolunda her hafta üzerine koyan, takım savunması ve mücadele anlamında kimlik kazanmış ve yenilgiye isyan eden bir hal. İnşaatın temeliydi bunlar, Galatasaray'ın son 3 sezondur kaybetttiği kimliği biliyoruz.

Fenerbahçe maçının da anahtarı burada aslında, mücadele. Çok koşan, savaşan, savunmayı rakip yarı sahada başlatan ve topu kazandığında oyuna hükmeden bir Galatasaray. Genel olarak baktığımızda futbol anlamında Fenerbahçe'ye göre çok üst düzey bir Galatasaray izledik. Skor 3-1'di ama kaçan tarihi fark var, hatta bu durum da ilk etapta canımı sıktı ama futbol anlamında böyle üst düzey bir futbol, Fenerbahçe karşısında alınan ezici bir galibiyet ve ilerisi adına yakılan meşale.

4-4-2'den bahseder dururdum, nitekim son haftalarda bu sistemi izliyoruz. Baros ve Elmander'i beraber kullanıp, hücumdaki sıkıntıya çözüm gidermek en doğru olandı ve bunun da doğru olan olduğunu izliyoruz. Hem Elmander hem de Baros, tarz olarak birbirinden ayrı ama bir araya geldiklerinde birbirlerini tamamlayıcı güçler ve ortak özellikleri top rakipte olduğunda gösterdikleri mücadele. Sıkıntı ise yabancı kontenjanında doğacaktı ve maç öncesindeki tahminim, yeniden 4-1-4-1'e dönüş ve Ayhan'ı izlemekti. Riera oynar diyordum ama Terim'in tercihi 4-4-2 ve Baros ile Elmander ikilisini beraber kullanıp açılan yerli kontenjanında Emre Çolak'ı kullanmak oldu.

Bu kumardır yani, bu kumarın sonunda ya daha güçlü ya da kaybolmuş şekilde çıkarsınız. Semih Kaya bu kumarı kazandı ve şu an 11'in değişmezi. Aynı şekilde Emre Çolak'ın da bu kumardan çok daha güçlü çıktığını görüyoruz ve 11'in değişmezi olur mu bilmem ama konumunun çok daha güçlendiğini söylemem lazım.

Fenerbahçe beni daha çok yanıltandı aslında. Selçuk Şahin ve Cristian ikilisini orta sahada kullanıp, Caner'i sola ve Bienvenu'yu sağa çekmek defansif bir hava yarattı, önceliği beraberliğe dayamış bir görüntü. İlk yarı 0-0 bitse, kenardan gelecek Stoch ve Dia önemli kozlar olabilirdi ama ilk yarının 2-0 bitmesi bütün sistemi değiştirdi ve Fenerbahçe'nin kafasında oynattığı maç o noktada bitti aslında. Volkan Demirel ve Yobo, Fenerbahçe adına ayakta kalabilen isimler oldu, bunun dışında kalan tüm isimlerin Galatasaray'ın mücadelesi altında kaldığını ve buna cevap veremediğini gördük. Bilica'nın da altını çizmeli, son maçı misali bir görüntü ve kötü oynayan bir stoperin takımın kaderi üzerindeki etkisi üzerine yaptığı sunum.

Emre Çolak'ın orta sahada yarattığı hava önemli. Kanatların temposuzluğundan ve bunun da hücumdaki verimsizliğin önemli bir etmeni olduğundan bahsediyoruz. Emre Çolak da aslında tempolu bir isim değil, kanatlar için düşündüğümüz tarz bir oyuncu değil. Dikine oynamayan ve bunun aksine orta saha özellikleri fazla olan bir futbolcu. Ama temposu var, çok hareketli ve orta sahaya da gelerek Selçuk İnan ve Melo'nun aksiyonuna verdiği katkı. Müthiş bir sol ayağı var ve bu maçta da o sol ayağın katkısını fazlasıyla yaşadık diyebilirim. Aynı şekilde Kazım'ın bu maçta daha hareketli ve tempolu olması, özellikle Melo'nun ama Selçuk İnan'ın da hücuma çıkarak yarattıkları organizasyonlar Galatasaray'ın bu galibiyetinin imzası oldular.

Beceriksizdik ama, gol vuruşu anlamında, gol pozisyonundaki pas tercihi anlamında yapılan önemli yanlışlar oldu ve bu da farkın kaçmasına yol açtı. 3-0'dan sonra skoru da koruduk aslında, biraz daha korumaya yöneldik, bunun da sebebi yedek kulübesinin yaşanan sakatlıklar sonrası verimsiz düşmesiydi, özellikle de hücum anlamında. Sercan Yıldırım geliyor aklıma mesela, açık alanda çok etkili olabilirdi ama Elmander'le zorlamaya devam ettik. Ya da Baros'un yerine gelen Riera tercihi, biraz da mecburiyet etken oldu ikinci yarının ortalarında durmamıza.

Mehmet Topuz'un yokluğu, stoperde Bilica'yı kullanmanın getirdiği mecburiyetin yabancı kontenjanı üzerinde getirdiği etki ve Stoch, Dia gibi isimleri kullanamama. Fenerbahçe'nin büyük handikaplarıydı bunlar ama dediğim gibi Fenerbahçe'nin kadro tercihi beni daha çok şaşırtan oldu aslında. Bienvenu'yu kanat gibi kullanmak, ileride Alex'i bırakmak zaten bu sezon güçlü görünen Galatasaray savunmasının ekmeğine biraz daha yağ sürdü. Orta sahada da Selçuk Şahin, Cristian ve Emre Belözoğlu'nu beraber kullanıp, Melo ve Selçuk İnan'ın top kullanmasını yani Galatasaray'ın zaten yaşadığı hücum organizasyonu anlamında biraz daha sarsılmasını hedeflediler ama hiç kimse istenilen görüntüsünde olamadı ve Galatasaray, Fenerbahçe'nin bütün kozlarını ortadan kaldırarak kendi futbolunu oynadı, istediği skoru aldı ama olabilecek skoru alamadı.

Sonunda lideriz, play-off ortamında ne kadar önemlidir tartışılır ama bu konuma ulaşmak ve geçmiş yılların bize dayattığı bazı ezberleri bozmak güzel...

GALATASARAY: 3 - FENERBAHÇE: 1

Stat: Türk Telekom Arena

Hakemler: Fırat Aydınus, Serkan Ok, Aleks Taşçıoğlu

Galatasaray: Muslera, Eboue (Dk. 85 Servet Çetin), Semih Kaya, Ujfalusi, Hakan Balta, Melo, Kazım Kazım, Selçuk İnan, Emre Çolak (Dk. 87 Ayhan Akman), Baros (Dk. 69 Riera), Elmander

Fenerbahçe: Volkan Demirel, Gökhan Gönül, Bilica, Yobo, Ziegler, Selçuk Şahin, Emre Belözoğlu (Dk 46 Semih Şentürk), Cristian, Caner Erkin (Dk. 73 Özer Hurmacı), Bienvenu (Dk. 46 Stoch, Alex

Goller: Dk. 33 Eboue, Dk. 41 Elmander, Dk. 66 Melo (Galatasaray), 90 2 Alex (Fenerbahçe)

Sarı kartlar: Dk. 3 Eboue (Galatasaray), Dk. 56 Caner Erkin, Dk. 64 Selçuk Şahin, Dk. 75 Semih Şentürk (Fenerbahçe)