Manchester United maçlarını izliyorsanız zaten biliyorsunuzdur da, bilmeyenler de öğrenmiş oldu son oynanan Milan maçında. Old Trafford'da istisnasız her maçta sarı-yeşil kaşkollar sallanarak protesto yapılır. Peki nedir bu sarı-yeşil kaşkolların hikmeti? Bir süredir merakta olduğum konuyu araştırma fırsatı buldum ve bloga da yazmak istedim. 1878'de Newton Heath diye bir takım kuruluyor Manchester'da. Renkleri de sarı-yeşil. Bu kulüp 1902'de muhtelif nedenlerden ötürü de el değiştirerek Manchester United adını alıyor. Bugünkü Manchester United takımının kuruluş hikâyesi en özet hâliyle bu. Gel zaman git zaman United kırmızı, siyah ve beyaz renkleri alıyor. Asıl renkler bunlar yani. İkibinli yıllar da futboldaki bu endüstri olayının da başladığı dönem. Öyle ki 2000'li yılların başından itibaren bu para babaları bilhassa Premier Lig takımlarına kanca takmaya başlıyorlar. Eğer yanlış değilsem bu işte başı çeken Roman Abramovic. Chelsea'yi gelip alınca ufak ufak bu yönde çabalar artıyor. 2005 yılında ise Malcolm Glazer isimli Amerikalı bir para babası Manchester United ile ilgilenmeye başlıyor. Çok uzun da sürmüyor bu çabası. Zira 12 Mayıs tarihinde takımı resmen ele geçiriyor Glazer. Önce United hisselerini satın alıyor, sonra da parasının gücüyle, bildiğin kadrolaşma olayını hayata geçiriyor. Kardeşini şirketin bir yerine, amcaoğlunu bir yerine, dayıoğlunu bir yerine konuşlandırarak aile şirketi hâline getiriyor canım takımın yönetimini. İşin esprisi tabi akrabalar ama United'ın şu an bir aile şirketi olduğu gerçek.
Bugün örneğin ülkemizde Beşiktaş taraftarı için, çArşı için Yıldırım Demirören neyse; United taraftarı için de Glazer ailesi aynı derecede. Belki daha bile beter. Çünkü Demirören yönetiminin hesap verdiği birileri var en azından. Bunlar akıllarına ne eserse onu yapıyorlar. Son Milan maçında, yukarıdaki fotoğrafta da görüyorsunuz "Love United, Hate Glazer" pankartları vardı Old Trafford'un dört yanında. Bunu da bir nevi "Yeter Yıldırım Demirören Yeter!" sloganına benzetebiliriz sanıyorum. Burada takım da Ferguson da taraftarlardan yana. Takım kaptanlarından Neville,
"Tribünleri canlı görmek bizi olumlu etkiliyor" diyor. Taraftar Derneği'nin, Glazer'ı protesto etmek amacıyla sembolik istifaya çağırdığı, Sosyalist eğilimleriyle bilinen Alex Ferguson da Maç Günü Dergisi'ndeki yazısında taraftardan sempatiyle söz ediyor. Portsmouth maçında bu tezahuratlar artık ayyuka çıktı. Öyle ki atılan her golün ardından 'We Want Glazer Out, We want Glazer Out' tezahüratıyla inledi Old Trafford. Şimdi istenen tek şey, futboldan zerre kadar anlamayan Amerikalı'ların İngiltere'yi terketmesi. Para onlarda olunca kafa da tutamıyor kimse malesef. İşte size endüstriyel futbolun fotoğrafı. Herkes Glazer familyasına karşı ama onlar nefret ediliyorum ama para bende diyerek, kulübün altını üstüne getirmeye devam ediyor.
Manchester United maçlarını izliyorsanız zaten biliyorsunuzdur da, bilmeyenler de öğrenmiş oldu son oynanan Milan maçında. Old Trafford'da istisnasız her maçta sarı-yeşil kaşkollar sallanarak protesto yapılır. Peki nedir bu sarı-yeşil kaşkolların hikmeti? Bir süredir merakta olduğum konuyu araştırma fırsatı buldum ve bloga da yazmak istedim. 1878'de Newton Heath diye bir takım kuruluyor Manchester'da. Renkleri de sarı-yeşil. Bu kulüp 1902'de muhtelif nedenlerden ötürü de el değiştirerek Manchester United adını alıyor. Bugünkü Manchester United takımının kuruluş hikâyesi en özet hâliyle bu. Gel zaman git zaman United kırmızı, siyah ve beyaz renkleri alıyor. Asıl renkler bunlar yani. İkibinli yıllar da futboldaki bu endüstri olayının da başladığı dönem. Öyle ki 2000'li yılların başından itibaren bu para babaları bilhassa Premier Lig takımlarına kanca takmaya başlıyorlar. Eğer yanlış değilsem bu işte başı çeken Roman Abramovic. Chelsea'yi gelip alınca ufak ufak bu yönde çabalar artıyor. 2005 yılında ise Malcolm Glazer isimli Amerikalı bir para babası Manchester United ile ilgilenmeye başlıyor. Çok uzun da sürmüyor bu çabası. Zira 12 Mayıs tarihinde takımı resmen ele geçiriyor Glazer. Önce United hisselerini satın alıyor, sonra da parasının gücüyle, bildiğin kadrolaşma olayını hayata geçiriyor. Kardeşini şirketin bir yerine, amcaoğlunu bir yerine, dayıoğlunu bir yerine konuşlandırarak aile şirketi hâline getiriyor canım takımın yönetimini. İşin esprisi tabi akrabalar ama United'ın şu an bir aile şirketi olduğu gerçek.
Bugün örneğin ülkemizde Beşiktaş taraftarı için, çArşı için Yıldırım Demirören neyse; United taraftarı için de Glazer ailesi aynı derecede. Belki daha bile beter. Çünkü Demirören yönetiminin hesap verdiği birileri var en azından. Bunlar akıllarına ne eserse onu yapıyorlar. Son Milan maçında, yukarıdaki fotoğrafta da görüyorsunuz "Love United, Hate Glazer" pankartları vardı Old Trafford'un dört yanında. Bunu da bir nevi "Yeter Yıldırım Demirören Yeter!" sloganına benzetebiliriz sanıyorum. Burada takım da Ferguson da taraftarlardan yana. Takım kaptanlarından Neville, "Tribünleri canlı görmek bizi olumlu etkiliyor" diyor. Taraftar Derneği'nin, Glazer'ı protesto etmek amacıyla sembolik istifaya çağırdığı, Sosyalist eğilimleriyle bilinen Alex Ferguson da Maç Günü Dergisi'ndeki yazısında taraftardan sempatiyle söz ediyor. Portsmouth maçında bu tezahuratlar artık ayyuka çıktı. Öyle ki atılan her golün ardından 'We Want Glazer Out, We want Glazer Out' tezahüratıyla inledi Old Trafford. Şimdi istenen tek şey, futboldan zerre kadar anlamayan Amerikalı'ların İngiltere'yi terketmesi. Para onlarda olunca kafa da tutamıyor kimse malesef. İşte size endüstriyel futbolun fotoğrafı. Herkes Glazer familyasına karşı ama onlar nefret ediliyorum ama para bende diyerek, kulübün altını üstüne getirmeye devam ediyor.
glazer milwall taraftarlarına dövdürsün manu taraftarlarının ele başlarını.
YanıtlaSil