Oduncu Orta Saha

Rijkaard'ın Galatasaray'a getirmek istediği futbol anlayışı, bu sezon kaçma ihtimali yüzde 90 olan şampiyonluktan daha önemli. Önce bunu söylemek gerekiyor. Ama Rijkaard'ın oynatmak istediği bu sistemi de malesef mevcut orta saha futbolcularıyla uygulamanın ihtimali yok. Mehmet Topal, Mustafa Sarp, Barış Özbek ve Ayhan Akman gibi futbolcular aslında kağıt üzerinde ne kadar zengin bir görüntü yaratıyor değil mi? Takımın başında Feldkamp tipinde Nazi döneminden kalma bir Alman olsa mücadeleyle falan birşeyler yapabilir bu orta saha. Ama Rijkaard'ın yaratmak istediği futbol devriminde böyle orta saha futbolcularına yer yok. Üst üste iki pas yapmaktan aciz, bal yapmayan arı misali koşan gözüken ama verim vermeyen, ne hücuma ne savunmaya katkı sağlayan, pozitif futbol oynamak istiyorum diyen takımların çok uzak duracağı bir orta saha hattımız var. Malesef Elano dışında 50 metreye pas atabilecek bir orta saha futbolcumuz yok. Bu da zaten Galatasaray'ın neden bu durumda olduğunun, Rijkaard ve Neeskens ikilisinin bence uykusuz geceler geçirmesinin en büyük sebebi. Ben bu orta saha ile ancak ormanda ağaç kesmeye giderim. Veya bu tip başka bir işe girişirim. Ama kesinlikle futbol oynamam, hele pozitif futbol diyen bir takımda tribünde maç bile izlemem. Tribünde maç izlememin sebebi ise maç anında bu futbolcuların görüşlerini duymamak için olur.

Düşme hattında olan takımlara baktığımda, düşmesi neredeyse garanti olan Denizlispor bile pozitif futbol oynamaya çalışıyor. Aynı şekilde Diyarbakırspor, Ziya Doğan'dan gelen geleneği devam ettirmeye çalışıyor. Manisaspor da aynı şekilde futbol oynamaya çalışıyor. Ama Sivasspor'un sistemi tamamen kaos futbolu üzerine. Son kurşunlar misali sert oynuyorlar, rakibi yıldırmaya çalışıyorlar, mücadele ederek ligde kalmayı hedefliyorlar. İyi futbol, pozitif futboldan falan onlar adına söz etmem mümkün değil. Aynı durumu Galatasaray karşısında da gösterdiler. Mücadele ederek, sert oynayarak Galatasaray'ı yıldıracaklarını biliyorlarmış gibi oynadılar ve istediklerini aldılar. Galatasaray'ın ilk 11'ine baktığımda Mehmet Topal, Mustafa Sarp, Ayhan Akman ve Barış Özbek'i aynı anda sahada gördüm. Bir an Rijkaard'ın futbol devrimi, 4-3-3 falan gözlerimin önünden geçti ve kadroyu önce anlamaya çalıştım. Bu futbolcular bir arada oynadığına göre son haftaların aksine sert bir orta saha kurulmuş, mücadele ederek ve bir şekilde gol buluruz mantığı hakimdi. Gerçi o bir şekilde gol buluruz felsefesi gerçek oldu ama bu orta saha mücadeleden bihaber. Galatasaray ne defansif oynayabiliyor, ne de ofansif oynayabiliyor. Pozisyona falan fazla girmeyeceğimizi zaten tahmin ediyordum ama Sivasspor gibi bir takımın Galatasaray kalesinde onca pozisyona girmesi, Aykut Erçetin'in maçın adamı olması resmen kabul edilemez.

İlk yarıda yine ayakta durmayı başardık. Keita'nın ileride hareketli futbolu Sivasspor savunmasını yıprattı. Aynı şekilde Giovani sağ kanatta hız denemelerinde bulundu ama ikinci yarıda Kamanan'ın oyuna girmesi Sivasspor'u şahlandırdığı gibi, Faruk değişikliği ile beraber Galarasaray her zaman olduğu gibi orta saha üstünlüğünü kaybetti. Agbetu'nun oyuna girmesi ise Sivasspor'u daha da hızlandırdı ve son 20 dakika Galatasaray ceza sahasında tek kale gibi oynandı. Zaten bir ara Sivasspor'un topla oynama oranının yüzde 70 falan olması durumun vahimliğini ortaya koyuyor. Rijkaard da ne yapacağını şaşırmış durumda. Bu orta saha ile ileri gidemeyeceğini biliyor ama denediği varyasyonların da bir türlü işe yaramadığını görmesi kötü bir durum. 4-3-3, 4-4-2, 3-5-2, 4-5-1 ve bunun gibi birçok rakamsal teori Galatasaray'da işlemiyor. 4-0-3, 4-0-2 falan oluyoruz biz.

Acırım, acırım Lucas Neill'e acırım. Bu adamda olmasa zaten orta sahası olmayan Galatasaray, defansif anlamda neler yapacak. Servet Çetin'in kalitesini meğerse yanında oynayan stopere göre değerlendirmek gerekiyormuş. Kötü bir Meira ile Servet kral, Kalli'nin mücadeleye dayalı futbolunda Servet kral, Milli Takım'ın kaos futbolunda Servet kral ama total futbolda malesef kral çıplak. Neill, sürekli pas yapmak istiyor, oyunu organize etmek istiyor, bu da yetmiyor rakiple boğuşuyor ama Servet Çetin'in pozisyon hatalarını artık saymayı bıraktım. Zaten oyun kuramıyor falan ama inanılmaz şekilde pozisyon hataları yaptı. Aslında o güçlü görüntüsü aslında çok da fazla güçlü bir futbolcu değil. Bunu Fenerbahçe deplasmanında Colin Kazım karşısında da gördük, bu maçta Mehmet Yıldız karşısında da gördük.

Keita & Jo değişikliği ise Galatasaray'ın hücum aksiyonunu tamamen bitiren unsur oldu. Hayrettin olayında kafası dağılan Keita'yı ne olursa olsun ilk 11'de tutardım. Çünkü santrafor olarak ben kendisini maçta beğendim. Sol açıkta Ayhan Akman gibi mehteran misali üç adımda bir adım atmış etkisi yaratan bir futbolcu olmasa sağdan Gio, soldan o x oyuncuyla beraber iyi bir hücum organizasyonu izleyebilirdik. Elano'nun da bu açıdan ilk 11'de ne olursa olsun oynaması gerektiğini düşünüyorum. Keita, rakip savunmayla boğuşuyordu, topu ayağında tutuyordu ve hücumda etkili bir silahtı. Ama gece alemlerinden kendini alamayan, ortam insanı Jo'nun oyuna girmesiyle Galatasaray top tutamadı, hücum edemedi, zaten organizasyon sıkıntısı yaşıyordu ve Jo'nun girişi sıkıntılara baharatı ekledi. Gerçi hala boşa konuşuyorum. Bu sezon şampiyonluğu geçtim, 2. bile bence sanal alemleşmiştir. Galatasaray 3. veya 4. şekilde ligi tamamlayacak, gelecek sezonu şimdiden planlayacak. Leo Franco'yu takımdan kesmek ilk hamle olsun. Sivasspor gibi bir takım karşısında bile futbol oynayamayan, maçın sonunda oyuna girsin diye Gökhan Zan'ı ısındıran bir Galatasaray'ın bu sezonu başarılı geçirdiğinden söz edemeyiz. Ama ne olursa olsun Rijkaard'ı sonuna kadar desteklemeliyiz.