Bu tarz yerleşim haritalarının ortak özelliği Onyekuru'nun yalnızlığı oluyor

Bu tarz yerleşim haritalarının ortak noktası "Onyekuru'nun yalnızlığı" oluyor. Takımdan ve düzenden o kadar kopuk oynuyor ki, 4-3-3 ya da 4-1-4-1 gibi düzenler adına büyük bir handikap. Emre Taşdemir'in de hücum kimliği ön planda olunca rakip adına o kanat nimet haline geliyor. Burada Emre Taşdemir'i değil, Onyekuru'yu eleştiririm.

2. yarılarda ise 4-2-3-1'e dönüşlerde ön taraf biraz daha Onyekuru'ya yaklaşıyor. Yine düzen içinde müthiş işler yapıyor diyemem ama en azından pozisyonların içinde var oluyor, asist gelebiliyor. Geçtiğimiz sezon Nagatomo / Garry Rodrigues hattı orayı müthiş işliyordu. Gomis'in duvar olma özelliğiyle de kariyer sezonunu yaşayan bir Garry Rodrigues izledik.

Onyekuru'nun ise böyle bir etki yaratması güç. En azından 4-2-3-1 oynayalım da öndeki dörtlü rakip kaleye ve birbirine mümkün olduğu kadar yakın oynasın. Belhanda ve Feghouli gibi isimlerin müthiş bir oyun aklı var. Organizasyonunuz olmasa dahi bu isimlerin oyun aklıyla kazanılabilecek birçok maç var. Bursaspor deplasmanı da bunlardan biri.

İlk yarıdaki tablonun olumsuz yanlarından biri de Donk'du. Çok fazla 3. stoper gibi oynadı ve ağır hareketleriyle de oyun kurmakta çok zorlandık. Badou Ndiaye'nin ortadan kaybolması, Belhanda'nın rakip kaleden uzaklaşması da bu yüzden. 2. yarıda ise 4-2-3-1'e dönünce Donk ve Badou Ndiaye daha önde dizildiler. Yakın oynayınca da topun sende kalmasının bir anlamı oldu.

Diagne'yi kullanma şekli de problem. Sağ kanatta iyi bir üçgen var ama 2. bir plan bulamadık. Belhanda / Feghouli kendi arasında büyük etki yaratsalar da ilk yarıdaki gibi bir görüntü de zarar verebiliyor. İlla pas yapmak gerekmiyor, bazen kenar ortaları da hayat kurtarır. Diagne rakip ceza sahası içinde ya da etrafında topla buluşamıyor ve gezmek durumunda kalıyor. Böyle olunca da etkisi ve gol atma şansı giderek düşüyor.