Galatasaray adına iyi bir istatistik var, üstelik Fatih Öztürk'e rağmen

Galatasaray adına iyi bir istatistik var, üstelik Fatih Öztürk'e rağmen. Ligin ilk 7 haftasında kalemizde sadece 5 gol gördük. Bu da son 15 yılın en iyi 2. başlangıcı oluyor. 1. başlangıcı, 2007 - 2008 sezonundaki ilk 7 maçta yenilen 3 gol. Şimdi bu istatistiğe bakıp "sorun kalecide değilmiş" diyen çıkacaktır da, yenilen ilk 3 golü hatırlayın. Fatih Öztürk bu 3 golü de ceza sahası dışından yedi. Bu sezona Muslera'yla başlasak, geçen 7 haftada sadece 1 gol yemiş ve tarihin en iyi başlangıcını yapmış olabilirdik.

Kimseden Muslera performansı beklemiyorum. Elbette o olmadığında sorun yaşayacaktık. Yine de bu formanın ağırlığını bilen isimleri görmek isterim. Uzaktan atılan ya da Alanyaspor ve Rangers maçlarının 2. golleri gibi yenen alakasız golleri de geçtim. Alanyaspor maçındaki beraberliğe razı hali ve 45. dakikadan itibaren oyunu soğutma çabası beni benden almıştı. Galatasaray forması giyen bir futbolcunun bürüneceği ruh hali değil bu. Haliyle de Okan Kocuk oynayacak, kale onun hakkı.

Fatih Hoca'nın 4. sezonunda savunma işini bütünüyle çözdük. Galatasaray az gol yiyor, özellikle de akan oyunda. Hatta duran toptan gol yemek de bir dönemin modasıydı, onu da aştık. Galatasaray'daki sorun "hücum". Her geçen yıl da bu sorun daha net bir şekilde ortada. Organizasyonunu kaybetmiş, ilk golü atmakta zorlanan, duran toplardan gol atmayı unutmuş bir yapıya dönüştük. Az gol yiyoruz da, gol atmakta da zorlanıyoruz.

Eskiden 1-0'ı bulduktan sonra, en azından farkı açabiliyorduk. Şimdi o da yok. Bu da futbolcu tercihleri ile alakalı. Açık alanı iyi kullanacak, hızlı isimlere sahip değiliz. Sahip olduklarımızı da düşünmüyoruz. Varsa yoksa Onyekuru. Şu savunma performansını övmek isterdim de, bu tabloda övemem. Hele ki Ankaragücü gibi bir rakip karşısındaki savunma performansıyla asla övünmem. Muslera'nın yokluğuna rağmen yenen gol sayısı iyi olsa da.