Tribün Kültürü

Geçtiğimiz İspanya maçında Real Madrid'in stadı Barnebau'daydık. Tribünlerin tıklım tıklım dolu olduğu stadı görünce inanılmaz bir atmosfer olacak diye bekliyordum kendi adıma. Fakat hiçte umduğum gibi çıkmadı. Sadece gol pozisyonlarında statta hep bir ağızdan ses çıkıyordu. O kalabalığın maç esnasında yaptığı belli bir tezahürat ortak bir ses yoktu. Ve bu kalabalık sadece gürültü kirliliğine neden oldu.

Biz tribünlerde seyirci değil taraftar oluruz genelde. Maçın 90 dakikasına yayılan tezahüratlar, gerektiğinde rakibi ıslıklamalar, hatta tasvip etmesekte edilen küfürler.. Tribün kültürü böyle bir şey. Stada gidip orada sadece oturmak sadece izlemek değil bence. Şimdi ikinci maç Samiyende olacak. Samiyen kapasite olarak Barnebau Stadının hemen hemen yarısı kadar. Fakat adım gibi eminim daha kuvvetli bir ambiyans daha iyi bir tribün bizi bekliyor. Zaten takımı ateşleyen 12. adam değil midir maçlarda. Taraftar faktörünün bu kadar önemli olduğunu düşündüğümüzde Barnebau stadına hakkaten yazık oldu. Hani argoda bir tabir vardır; hakkını ver hakkını diye. Barnebau'nun hakkı bu değildi. Dilerim Samiyen'de seyirci değil taraftar görürüz ve Samiyen'in hakkını vermekle kalmayıp bu hakkı katmerleriz.

Öyle yada böyle hangi statta hangi maçta olunursa olunsun gerçekten taraftar gibi izlenmeli maç. Gırtlaklar parçalanırcasına tezahürat edilmeli, futbolcular sahada yoruluyorsa taraftarda tribünde yorulmalı terlemeli ki 12. adam olmanın bir mantığı olsun. Maçlara gidelim günlük kıyafetlerimizle değil formalarımızla, elimizde bi poşet çekirdek ile değil bayraklarımızla kaşkollarımızla.. Toplanalım koreografiler düzenleyelim. Tribünde sessizlik olmaması gerektiği gibi küfürde olmasın. Destek olsun, hırs olsun, ateşleme azmi olsun, tezahürat olsun.. Sadece kendi takımımızı değil milli takımıda destekleyelim. Futbolun bu kadar önemli bir spor haline geldiği ülkemizde artık daha kaliteli bir tribün kültürü oluşsun.