Nihayet!

Uefa'dan elenen arkasından tüm rakiplerinin puan kaybettiği haftada Samiyen'de galibiyeti Eskişehir'e kaptıran bir Galatasaray vardı karşımızda. Bitkin ve moralsiz bir takım vardı. 4 sezondur galip gelinemeyen Antep deplasmanına gidilecekti. Milli takım arası iyi gelir takım toparlanır dedik şükürler olsun öylede oldu. Milan'ın enfes golü karanlıktan aydınlığa çıkmamızı sağladı tabiri caizse.

Gelen haberlerde Bülent Hoca'nın işi ilk yarım saatte bitirmeliyiz dediği söyleniyordu. Ki bu doğruda bir taktikti. Çünkü 60. dakikadan sonra dökülen bir takım var bu sene karşımızda. Bunun sorumlusu elbette Bülent Hoca değil adam geleli bir ay olmuş bir ayda ne kadar kondisyon yükleyebilirsin ki takıma. Kimsenin puan kaybına tahammülü kalmamıştı. Bu ruh haliyle sahaya çıkan Galatasaray 10. dakikada da golü buldu zaten. İstediğimiz skor bu değildi ama şu saatten sonra kaç gol atıldığı kimin umrunda zaten 3 puanı alalım yeter düşüncesi sarmış olacak ki takımı kapanmaya katı savunma yapmaya başladık. Zaten çok başarılı bir savunma oyuncusu olan Bülent Korkmaz'ın geldikten sonra takıma kattığı en güzel özelliklerin başında bu durum geliyor.

Artık ben Lincoln'ü yazmaktan sıkıldım. Okuyanlarda okumaktan sıkıldı biliyorum. 10 gün bilmem nerede tatil yapmış güneşlenmiş bir adamı deplasmana hemde çok iyi top tutan Antep deplasmanına götürmenin mantığa sığan tarafı yoktu zaten. Bülent Hoca'da götürmedi onu en doğrusunu yaptı. Demek ki neymiş Galatasaray Lincoln'den ibaret değilmiş! Demek ki neymiş 10suzda kazanabiliyormuşuz. Lincoln'den bahsetmemin nedeni siyahın karanlığının yanında beyazın ne kadar aydınlık olduğunu göstermekti. Dün akşamın beyazı elbette Harry Kewell'dı. İlla birine onsuz olmaz denecekse Harry Kewell bunu sonuna kadar hakediyor. Arda benim gözümde neyse Harry'de öyle artık. Çok uzun zamandır bu kadar profesyonel bu kadar başarılı bu kadar kaliteli bir yabancı gelmemişti ne Galatasaray'a ne Türkiye'ye. Jübilesine kadar gitmesin bu adam bizden.

Maça dair güzelde bir enstantane yakalamış bir arkadaşımız. Geçen sezon şampiyonluğa inancımızı göstermek için geri saymıştık Gençlerbirliği maçından sonra hedefe 6 kaldı demiştik anımsarsınız. Üstümüzde beyaz formalarımız vardı. Yine şampiyonluğa kitlenmiş bir Galatasaray duruyor karşımızda ve "tesadüf"e bakın ki üzerimizde yine beyaz formalar var. Ne dersiniz hoş olmaz mı?




=> 6 Nisan 2008 Gençlerbirliği-Galatasaray












=>6 Nisan 2009 Gaziantepspor-Galatasaray