2011-2012 şampiyonluk kutlamalarının tadı damağımda kalmışken, 2012-2013 şampiyonluk kutlamalarını izleyememiştim. Galatasaray'ın şampiyonluğunu matematiksel olarak garantilediği Sivasspor maçını izledikten sonra askere gitmiştim ve 12 aylık bir serüven başladı. Çok üzülmüştüm, şampiyon olarak gidilen Fenerbahçe maçını izleyememek, şampiyonluk kutlamalarını görememek benim adıma üzücüydü. Bu anlamda 2014-2015 sezonunda evde olmak, şampiyonluk kutlamalarını yaşamak güzel.
Genel olarak baktığımda da kusursuz bir kutlamaydı diyebilirim, sezonun tüm çilesine ve heyecanına değdi. Gökhan Keser ve Altay konserlerini bir kenara bırakayım, Gripin ve İrem Derici ile başlayan kutmalalarda Turgay Şeren'e yapılan jest, Sneijder ve Burak Yılmaz'ın şovları, kupa töreni, ışık gösterisi, daha önemlisi taraftarın desteği, yaratılan ortam. Çok keyifli bir kutlama olduğunu düşünüyorum.
Kupanın kalktığı an, bir anlamda lider Selçuk İnan'ın gövde gösterisi. Sabri Sarıoğlu şampiyonluk yolunda yürek koydu, bu performansıyla da takımda kalacaktır ama yeni liderin Selçuk İnan olduğunu söylemek güç değil.
Turgay Şeren'e yapılan bu jest çok güzel bir hareketti. Galatasaray'ın yaşayan tarihi, Allah uzun ömürler versin, başımızdan eksik etmesin.
Diğer bir güzel hareket ise diğer branşlarda gelen şampiyonlukların da onurlandırılması oldu. Kadın Basketbol Takımı yerini alamadı (herkes Milli Takımlara dağıldığı için) ama Engelsiz Aslanlar'ın platforma çıkması için düşünülen asansör bile verilen değerin göstergesi.
İrem Derici'yi severim, bu akşamdan sonda çok daha fazla sevmeye başladım. Tam anlamıyla bir çılgın ve güzel bir insan. Bu tip kutlamalarda böyle sanatçılarla yürüyeceksin, tribünleri coşturdu, üçlü çektirdi, inanılmaz bir enerji yaydı ve "bu şarkı kalbimin tek sahibine" ile de Galatasaray tribünlerine yeni bir marş kazandırdı.
Gripin ise Galatasaray'ın emekçilerinden oldu, her şampiyonluk kutlamasının aranan isimlerinden. "Sensiz olmaz Galatasaray" zaten unutulmayacak bir beste.
Atmosfer ise muhteşemdi, Arena tam anlamıyla yandı.
Geceye damgasını vuran isim ise Wesley Sneijder. Tam anlamıyla bir Galatasaray aşığı, neden takımda ısrarla kalmak istediğini bu hareketlerinden de anlayabiliyoruz. Buna tepki gösteren Fenerbahçeli arkadaşlar olabilir ama geçen sezon Mancini üzerinden gönderme yaparken "çok güzel gönderme, güzel hareket" diyen insanlar Sneijder'i bu hareketiyle eleştirenler. Bence kötü değildi, aksine gülümsetti. İlginç nokta ise kimse beklemiyordu, aniden aldı mikrefonu ve söylemeye başladı.
Takımın iki lideri.
Bu sezon Muslera'nın sezonu oldu desek yalan olmayacak, Semik Kaya da söyledi bunu, şampiyonluğun bir numaralı ismi oldu.
Melo için ise ayrılık çanlarının çaldığını daha önce yazdım, şampiyonluk kutlamalarında çok fazla ön plana çıkmamasıyla da bunu kanıtladı. Yoksa tam Melo'nun ortamı vardı ama o bu topa hiç girmedi.
İki resim arasında fark yok, Semih Kaya..
Alex Telles de efsane şekilde sevindi. Talibi var, Galatasaray'dan ayrılması ihtimal ama o da camiayı sahiplendiğini belli ediyor.
Ruhani lider diyorum onun için, arka planda kalmayı seviyor ama arkayı da iyi süpürüyor.
Sneijder tam bir dj performansı gösterdi, Sneijder feat. x,y gibi şarkıcılar duyarsak şaşırmamak lazım.
Hakan Kadir Balta, başka söze gerek yok.
Yasin Öztekin, bu şampiyonluğun büyük hikayalerinden biri de o. Yaptığı müthiş çıkış onun Milli Takım'a yükselmesini de sağladı, tüm hayalleri gerçek oluyor.
Burak Yılmaz'ı da kimse durduramadı, Sneijder'le birlikte gecenin yıldızı.
Kaptan'a da selam çakalım.
Son olarak Hamza Hocam. Yaşattığı bu şampiyonluk için ne kadar teşekkür etsek az. Yeniden ilerisi için umutla bakabiliyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder