Tudor'u b planı yok diye eleştiriyorlar ama o kadar çok planı var ki aslında

Karabükspor dönemine dönelim ve şunu soralım, Tudor'u neden beğeniyorduk. Benim için 2 unsur var, ilki takımını mücadele ve tempo noktasında getirdiği nokta. Diğeri ise taktik esnekliği, bunların altını ısrarla çiziyorduk. 4-2-3-1'e çakılmış bir Galatasaray vardı, Mancini / Prandelli dönemlerinin ardından başka bir formasyon konuşmadık, Sneijder'le de başka bir düzende oynama şansın pek yoktu.

Yine de geçtiğimiz sezon 3-4-2-1, 4-4-2 gibi formasyonları denedi Tudor, yetersiz malzemeden dolayı ısrar edemedi. Mecburen 4-2-3-1'e döndü, iş daha kötü noktalara gidiyordu. Düşüş yaşadık, Tudor'a uyum sağlama noktasında büyük sorunlar vardı ama son haftalarda bir şekilde kurtarıldı. Değişim kaçınılmazdı yani, taktik esneklik konuşmak anlamında. O değişimi de yaşadık, bunun da imzası Tudor'undur.

Kağıt üzerinde yine takımı 4-2-3-1 şeklinde diziyoruz ama bu sefer farklı, başka bir şey oynuyoruz. Hücuma çıktığımızda üçlü savunmaya dönüyoruz mesela, Fernando stoperlerin arasına geliyor, hatta Maicon bir sağ bek edasına bürünüyor. Ya da Tolga Ciğerci'yi sola yazıyoruz ama savunmada orta saha edasına bürünüyor. Maç içinde Belhanda kanatlara gelebiliyor, o taktik esnekliği hissediyoruz.

4-1-4-1 gibi başladık sezona, rakiplerin Fernando baskısından sonra Badou Ndiaye'yi oraya çekerek yine 4-2-3-1'e geçtik. Yarın başka bir şey de olabilir, Tolga Ciğerci'yi göbeğe çekip, Badou Ndiaye'yi kanatlara ya da forvetin arkasına atmak gibi. Bu esnekliğe uyan futbolculara sahibiz, Tudor'un elini güçlendiren en önemli unsur.

Tudor'u b planı yok diye eleştiriyorlar ama o kadar çok planı var ki aslında. Rijkaard'a da böyle deniliyordu ama biz a planımızı geliştirmeliyiz diyordu. Tudor'un iyi bir a planı var, bunun yanında başka planları olduğunu da görüyoruz. Gerek var mı bilinmez, a planını geliştirmek yeterli olabilir ama başka planları da var, Bursaspor maçında gördük.

2. yarıya girerken Ciğerci / Feghouli değişikliğini hemen hemen herkes bekledi. Tudor ise bekledi, önce a planını yükseltti, sahadaki mevcut 11'iyle baskı kurmayı başardı ve rakibi kendi yarı sahasına kitledi. Pozisyonlar da geldi, 64. dakikadan sonra gerçekleşen değişiklerle başka bir formata geçtik. 3-4-2-1 gibi gördüm ben, Yasin Öztekin / Garry Rodrigues kanatları, Belhanda / Feghouli forvet arkasıyla. Eleştirebilirsiniz, Mariano çıkmamalıydı da diyebilirsiniz ama takımı öne atmıştır bu, kumar gibi görünür ama cesaret göstergesidir.

Tudor da bu cesaretiyle (kimine göre kumar) maçı çevirmeyi başardı. 2. yarıda pozisyon vermediği gibi (alınan risklere rağmen), 2-1 sonrasında da tehlike hissetmedik. 2-1'in ardından Denayer hamlesi yine 4'lü savunmaya dönüştü, a planını yine izler olduk. Maç içinde birbiriyle alakasız iki farklı düzen ve o kısa zaman aralığında dönen oyun.

B planı var, zaman içinde başka planlar da izleriz. Tudor'u bu anlamda eleştirdik, oyunu okuması anlamında beğenmiyorduk ama bu galibiyetin hakkı onun. Taktik esneklik önemli, Tudor'un gelecekte nasıl bir teknik direktör olacağıyla alakalı. Böyle keskin bir değişimin ardından gelen galibiyetle birlikte ona duyulacak güveni yükseltti. Gerek takım içi, gerekse taraftar nazarında..