Bir Süper Lig'i daha geride bırakırken

Bir Süper Lig'i daha geride bıraktık. Galatasaray'ın şampiyon olmasından dolayı elbette mutluyum. 8 puan geriden geldi bu takım, ligin 2. yarısını müthiş geçti. Fatih Hoca'nın inancı, ipleri eline alması ve iyi ilerleyen Ocak ayı transfer dönemiyle de tüm taşlar yerine oturdu.

Başakşehir için çok yazdık çizdik. Sevmediğim bir takım, Türk futbolu adına amaçları olduğunu düşünmüyorum. 3 büyüklerle kafa tutacak, hatta çoğu noktada daha iyi imkanlarla kurdukları kadro vardı. Abdullah Avcı ise yine finali getiremedi, işin özü bu.

Beşiktaş ise oldukça dalgalı bir dönem geçirdi. Şenol Güneş'i geçen sezon da tartışmaya başladılar, bu sezon sesler daha da yükseldi. Ligin 2. yarısında gelen Burak Yılmaz hamlesi ve Milli Takım sürecinin ardından seri kazanmaya başlasalar da bir yerde yine tıkandılar.

Trabzonspor ise tartışmasız olarak sezonun takımı. Bu Ünal Karaman için de geçerli. Belki de zorunluluktan oldu ama şartlar onları altyapıya, daha makul şartlarda gelmiş transferlere itti. Ünal Karaman'ın dokunuşuyla da ligin en kaliteli futbol oynayan takımı ortaya çıktı.

Erol Bulut'un Yeni Malatyaspor'la geçen sezondan bu yana yakaladığı bir istikrar vardı. Katı bir oyunları vardı ve sonuca gidebiliyorlardı. Bu sezonun başında da bu durum böyleydi. Onlar adına da işler tıkandı, Erol Bulut istifa etti ama Avrupa Ligi biletini kaptılar.

Fenerbahçe için destanlar yazılır. Ligin ilk yarısını 17. bitirmişlerdi, ligin sonunda ise 6. sıradalar. Ocak ayında önemli bir değişim yaşadılar, gelen isimlerin çoğundan da istedikleri faydalı alamadılar ama ligin sonuna doğru taşlar yerine oturmaya başladı.

Antalyaspor da önemli bir başarı öyküsü. Lig başlamadan önce en önemli küme düşme adayı diyenlerin sayısı çoktu. Yaz döneminin son gününde transfer tahtasını açabildiler ama Bülent Korkmaz müthiş bir kimya yakalayarak lig 7.'liğini aldı. Onlar adına büyük başarı.

Aykut Kocaman / Konyaspor birlikteliği bu sefer tutmadı gibi. Konyaspor için önemli bir teknik adam, büyük sinerjiyle gelse de ligin 2. yarısındaki tablo hiç iyi değil. Son haftalarda neredeyse galibiyet dahi alamadılar. Avrupa hedefti, başaramadılar.

Sergen Yalçın da ligin başarılı teknik adamlarından biri. Ateşin içinden aldığı Alanyaspor'u ligin sonunda çok rahat bir noktaya çıkardı. İyi de futbol oynuyorlar ayrıca, keyif veren bir takım. Josef Sural'ın vefatının ardından geçen haftaları pek değerlendirmemek lazım.

Rizespor da bir başarı destanı, bunu da sağlayan Okan Buruk. Ligin en son sırasından aldığı takımı önce düşme hattından çıkardı, sonrasında Avrupa hedefi doğurdu. Son haftalardaki kötü gidişat olmasa bunu başarabilirdi de. Yine iyi oynayan takımlardan.

Sivasspor ise ne uzuyor, ne kısalıyor. Bir istikrarları var ama bununla yetinmek ne kadar doğru bilmiyorum. Hakan Keleş'in teknik direktör olmasından sonra rahat bir konuma geldiler ve böyle devam ettiler. İyi futbolcuları var oysa, daha iyisi olmalıydı.

Kayserispor'da da Hikmet Karaman performansının altını çizelim. Ocak ayında transfer yapamadı bu takım, tamamen mevcut futbolcularla kazanılan bir başarı. Hoca göreve geldiğinde tablo çok iyi değildi ama elindeki değerleri parlatmayı başardı.

Ankaragücü için de ligin 2. yarısında bambaşka bir şey konuşuldu. Ocak ayının son gününde neredeyse sıfırdan takım kurdular ve Origil / Boyd önderliğinde kendilerini düşme hattının dışına attılar. Soru şu, aynı maddi sorunları bir daha yaşamayacaklar mı?

Ligin ilk yarısı bittiğinde "şampiyonluk" hikayeleri yazan bir Mustafa Denizli vardı. Ligin 2. yarısında ise "ilk yarıda" kazandıkları puanlara, daha doğrusu Diagne'ye dua ettiler. Ocak ayında birçok hamle yapmalarına rağmen ligi bitirdikleri nokta büyük hayal kırıklığı.

Göztepe de büyük bir hayal kırıklığı. Kadroları güçlü, isim isim baktığımızda iddialı isimler. Bir türlü teknik direktör konusunda istikrar sağlayamadılar ve dönüp dolaşacakları yer yine Tamer Tuna olacaktı. Ligde kalmalarından ötürü mutluyum.

Bursaspor'u kadro olarak beğenmiyorum. Bunu ilk gün de yazıyordum. Şubat 2019'da "en çok yerli oynatan" takım olmakla gurur duysalar da ligin sonunda küme düştüler. Mesut Bakkal tercihiyle bu durum belliydi aslında, kalmayı hak ettiklerini söyleyemem.

Erzurumspor ise Mehmet Özdilek döneminde büyük takımlardan puan alan ama rakibi olan takımlara verdikleri puanlarla düşme hattında yer alan bir takımdı. Hamza Hamzaoğlu bu döngüyü değiştirdi, rakiplerinden direkt puanlar alarak umutlandılar ama nefesleri yetmedi.

Akhisarspor ise Cihat Arslan'la kaybettiği günlere yansın. Saffet Susic'den sonra göreve gelen Cihat Arslan'ın takımı iyice dibe sürüklediğini gördük. Oysa o arada Cem Kavçak iyi iş çıkarmıştı. Sonrasında ona dönüp, umutlanmış olsalar da yetmedi.