Önceki sezonlarda deplasmanlar problemliydi ve bu işin içinden bir türlü çıkamıyorduk. Yine de iç sahada o kadar baskın bir görüntü vardı ki o görüntüyü telafi edebiliyorduk. Bu deplasman fobisi, Fatih Hoca döneminde de devam ediyor. Tüm takımlar yaşıyor gerçi, artık ligde kazanmak o kadar da kolay olmayabiliyor. Özellikle de deplasmanlarda.
İç sahada ise büyük bir yenilmezlik serisi olan Galatasaray vardı. Çok daha baskın, istekli ve tempolu. Bu sezon onu da kaybettik işte. Başakşehir mağlubiyetiyle birlikte iç sahada o büyük seri bitmiş oldu. Genel tablo ise daha da hazin. Bu sezon iç sahada oynadığımız 10 maçta sadece 3 kez kazanabildik. O 3 maç içinde de bir tek Sivasspor maçında iyi oynayabildik diyebiliriz. Tabii orada da rakip 10 kişiyle az daha maçı çeviriyordu.
Skorlara bakar mısınız. Koskoca Galatasaray'ın kendi sahasında gol atarken dahi zorlandığını görüyoruz. İyi futbolu geçtim, doğru oyun da yok. Sonuç da alamıyoruz ki geçen sezonlarda en azından bunu yaparak ayaktaydık. Hücum organizasyonun yok, belli ki çalışmıyorsun, taktik / teknik detaylar çok daha geride kalmış.
Bunu da kağıt üzerinde gayet iyi bir takımla yapamıyorsun. Kadro özelinde mutlaka eksikler vardır ama ffp şartlarında kurulabilecek en iyi takım bu. Yazın nasıl mutluyduk hatırlarsınız. Şu oyuncu grubuna yönelik bir oyun bulunamadı maalesef. Drogba / Sneijder geldiğinde iyi giden 4-4-2'yi 4-1-2-1-2'ye evirebilen hoca, bugün 4-3-3'den asla vazgeçmiyor. Ya da 4-1-4-1 diyelim, fark etmiyor.
Şampiyonlar Ligi'nde kendi sahanda dahi kayıpsın. Lig desek, iç sahanda büyük maçları kazanamaz oldun. Olmayacak takımlara gol dahi atamıyor, pozisyona giremiyorsun. Rotasyon dediğin ortamda da düzeninden vazgeçmiyorsun ve yine pozisyona giremiyorsun. Tuzlaspor mağlubiyeti de tuz biber oldu işte. İlerisi adına ışık yok yani, Ocak ayında bir şeyler değişeceğine de inanmıyorum. Geçen sezon dahi ilk golü atabilince rakipleri çözüyorduk. Bu sezon ilk golü atman da fark etmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder