Bir Efsane: Cristiano Lucarelli

Ne diyordu Livorno anayasasında?

" Hepiniz, hangi ulustan olursanız olun, 'doğulular, batılılar, ispanyollar, portekizliler, yunanlar, almanlar, italyanlar, türkler, berberiler, ermeniler, persler ve diğerleri' size temin ederiz ki, bu topraklara tamamen özgür ve her türlü kovuşturmadan uzakta bir şekilde gelmenize, kalmanıza, aileleriniz ile geçiş yapmanıza ve yaşamanıza, geriye dönme zorunluluğu olmaksızın oturmanıza, istediğiniz zaman dönerek Pisa ve Livorno topraklarında yaşamanıza izin veriyoruz. "

Pisa Kulesi'ne yakın bir liman şehri değil sadece Livorno, İtalya'nın farklı yüzü. Liman işçilerinin takımı, savaşanların takımı, dik duranların, adaletin, özgürlüğün takımı... İşte bu takımın, en az kendisi kadar güzel bir efsanesi var; Cristiano Lucarelli...

Babası çoğu Livorno taraftarı gibi bir liman işçisi olan Lucarelli, 12 yaşından beri Livorno tribünlerinde. Futbola Perugia'da başladı ama onun tek hedefi Livorno'da oynamaktı elbet. 8 farklı takımda oynadı bu hayalini gerçekleştirene dek. 2003-2004 sezonunda Serie A Gol Kralı olunca iki farklı seçenek vardı Lucarelli'nin önünde; ya aşk, ya para. Oligarkların takımı Zenit, Livorno'nun teklif ettiği ücretin iki katına çıkmıştı. Ama o aşk'ı seçti... Livorno'ya imza attığında, dünyanın en mutlu insanıydı belki de. Parayla satın alınamadı çünkü onun aşkı...

Milli takım formasıyla golünü attıktan sonra Che Guevara baskılı tişörtünü gösterecek kadar cesur aslında o... Sol kolunda Livorno dövmesi taşayacak kadar aşık... Livorno'nun Havana'da Küba ile maç yapmasını isteyen bir asi ruh...

İtalya Milli Takımı’na çağrılması gündeme geldiği dönemde “Benim milli takımım Livorno” dedi Lucarelli, umrunda değildi çünkü Lippi'nin onu alıp almayacağı. Ama onu bu kadar özel kılan bu sözlerinden ziyade " Sizin sağ ya da sol görüşlü olmanız beni temelde çok ilgilendirmiyor. Önemli olan düşüncelerinizde dürüst olmanız ve insanlara, olaylara karşı hakkaniyetli bir yaklaşım geliştirmenizdir. Politik meselelere ilgi duyan tek İtalyan futbolcunun ben olduğumu sanmıyorum. Bazen görüşlerinizi gizlemek, sorunlara çözüm bulmak adına daha işlevsel olabiliyor. Futbolun dışında bir şeyler yapmak gibi bir niyetim ya da hırsım asla olmadı. Futbolu bırakacağım güne kadar futbolla ilgileneceğim. İleride sol görüşlü insanların Berlusconi’si olmak istemiyorum. ” demesi aslında.

Tribünlerde üçlü çektirerek efsane olacağını sananlara güzel bir cevap Lucarelli. Onun gibi futbolcular, futbolun asla sadece futbol olmadığını hatırlatıyor bize. Efsaneler asla ölmez! Tıpkı Shaktar'a giden Lucarelli'nin, Ukrayna'ya gitmesine rağmen ruhunun İtalya'da kalarak ölmemesi gibi...

Son olarak, Sportif Cümleler'de ilk yazımı yazıyor olmaktan dolayı çok mutluyum. Bize vakit ayırıp yazılarımızı okuyan ve bana burada sizlerle olma imkanını tanıyan herkese teşekkür ederim...

Berk Tuna