En sevindiğim nokta, 1-1 sonrası gösterilen reaksiyon

Lokomotiv Moskova karşısında belki de en sevindiğim nokta, 1-1 sonrası gösterilen reaksiyon. Normalde, yenilen gol sonrası düşer ve kolay ayağa kalkamazdık. Bu sezon, skor olarak geriye düşsek de, geriye dönebildiğimiz maçlar olmaya başladı. Lokomotiv Moskova karşısında da, iyi oynarken, skorun 1-1'e gelmesi moral bozdu ama reaksiyonu çabuk verdik. Hatta 1-1 sonrası, çok daha büyük imkanlar bulduk dahi diyebiliriz.

O noktada konuşulması gereken taraflar var. 2'ye 1, 3'e 2, 4'e 3 imkanlar yakaladık. Alan daha da açıldı ve geçişi zaten iyi oynarken, imkanlar arttı. O anlarda çok fazla aksiyon hatası var. Mostafa Mohamed ve Halil Dervişoğlu kaynaklı o da. Mostafa Mohamed, pas atması gerekecek birçok açıda bunu düşünmedi bile. Halil Dervişoğlu da şutu düşünmedi, ısrarla en uygun açıyı kovalıyor. Haliyle de, kurmuş olduğun baskı bir işe yaramadı.

Şuta dahi dönmedi bu pozisyonlar. Gol beklenti oranın da doğal olarak düştü. Lokomotiv Moskova'nın gol beklentisinin daha yüksek görünmesi bundan. Geçişi iyi oynarken, eksik yakaladığımızda, boş olan ismi görmek ve kaleciyle karşı karşıya bırakabilmek lazım. Mostafa Mohamed yerine Diagne girmiş olsa, belki bir şeyler değişebilirdi de. Ya da o anlarda, Feghouli sahada kalmaya devam etse ne olurdu. Oyuncu değişiklikleri yaparken, forveti çiftledik de, oyun aklını düşürdük.

Yine de reaksiyon iyi, çözülür bunlar. Genç yapı, sabır lazım derken "kasıt" bu işte. Zamanla gelişim göstereceğiz, o imkanları da kullanacağız. Sezon başından bu yana düşünün. 2-0'lardan maç veriyorduk. Sonrasında skoru korurken de, amansız şekilde kapanmaya başlayıp, yer yer panik oluyorduk. Önce geri dönüşleri sağladık, mağlup durumdan kazanmaya başladık. Şimdi de moraller düşmüyor, Avrupa Ligi'nde dahi reaksiyonu gösteriyoruz. Çabuk bir gelişim bu, beklediğimden daha hızlı.