Nicolò Zaniolo Galatasaray'da, "Işıklar içinde uyu Mehmet Emin Özkan"

Hayat devam ediyor diyeceğim de, etmiyor işte. Hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Acımız, derdimiz, sıkıntımız çok büyük. Nasıl toparlanırız da, hayatımıza devam ederiz bilmiyorum. Bu ülkenin depreme yönelik bir hazırlığı yok ve olmamaya da devam edecek gibi. Bir yerde yıkım olacak ki, ancak o şekilde harekete geçilsin. Şehir yerinde kalmadıktan, insanlarımız canından olduktan sonra, geriye ne kalıyor ki? Bazı acıların "bile bile lades" üzerinden yaşanıyor olması canımı çok sıkıyor. Depremde vefat eden tüm yurttaşlarımıza Allah'tan rağmen, kurtulan, sağ kalan ve hepimiz için de sabır dilerim. Umarım bugünler de geçer. Nasıl geçeceğini bilmiyor olsam da.

Hayatın "Sportif Cümleler" üzerinden devam etmesi gereken kısmı "Galatasaray". Bir şekilde kafayı dağıtmayı, başka şeyler düşünmeyi çabalıyorum da olmuyor. Geçmişte de büyük acılar yaşadık, toparlanmamız hiç kolay olmadı. Yine olmayacak. Tarihimizin belki de en büyük felaketiyle karşı karşıyayız. Türk halkı güçlüdür, bir şekilde yaralarını sarmaya çalışıyor. Kenetlenmek söz konusu olduğunda, bu halk elinden geleni yapar. Ülkeden geriye de "bu güçlü halk" kaldı zaten. Tek dayanağımız insanımız.

Zaniolo'nun transferine çok mutlu olmamız lazımdı değil mi? Havalara uçardık normalde. Transferini nasıl da bekliyorduk. Sosyal medyaya bazı depremzede, enkaz altında kalmış dostlarımızın twitleri düşüyor. Zaniolo için bekleyişleri, Galatasaray'ın iyi gidişatına mutlulukları, Erden Timur'a duydukları sevgi. Şu an düşününce, ne işin uğraşıyoruz biz diye de düşünebilirsiniz. Ya da birbirimizle öyle bir dalaş içine girdik ki, oyunun da özünü unuttuk. Volkan Demirel'in paylaşımlarına hangimiz duygulanmadık ki? Futbolculuk hayatında, belki de en sevmediğimiz birkaç isimden biri. Şimdi bakınca, içinde ne büyük adamlık varmış diyoruz. Unutuyoruz bu oyunun özünü.

Bu transfer gerekli miydi diye soracaklar da olacaktır. Belli bir noktaya getirdiğiniz transferde geri adım atamıyorsunuz. Bence atmanıza da gerek yok. Depremzedelere yardım noktasında, Galatasaraylılar elinden gelenin fazlasını yapıyor ve yapmaya da devam edecek. Zaniolo üzerinden de bunu yapmaya devam edeceklerdir. Sanal bir imza töreni mesela, bilet satıp, gelirlerini deprem bölgesine yollamak. Satılan ürünlerin geliri veya. Farkındalık noktasında en iyisinin düşünüldüğüne eminim. Galatasaray, birçok insanın dayanak noktası.

Muhammed Emin Özkan'ın paylaşımı aklımızdan çıkmayacak. Trabzonspor maçının mutluluğu üzerine, bir de Zaniolo haberini alınca "Erden Abi sen ne yaptın" diyerek heyecanını doruklarda yaşıyordu. O mutlulukla, yarınlarda olacakları düşünerek uyudu ve sonsuzluğa uğurlandı. Kim bilir o heyecanı ne seviyedeydi. Düşünüyorum, düşündükçe kahroluyorum. Kardeşimizin hatırasını da yaşatacağız. Bu transferin duyurusunun temelinde de kardeşimiz vardı. Zaniolo da geldiği ilk andan itibaren, acımızı bizlerle birlikte, en derinden hissediyor.

Blogu okuyup da, kafa dağıtacak, biraz olsun başka şeyler düşünmeye çalışan insanlar eminim ki var. Bir şekilde devam edeceğiz de, nasıl edeceğimizi bilmiyorum. Bu yazı başlangıç noktası olsun. Zaniolo üzerinden çok daha mutlu, keyifli kelimeler kullanmak isterdim. Şu an "hayata geri dönebilmek" zor. Sadece ilk adımları atmaya çalışıyoruz diyeyim. Hepimiz için tekrardan sabır ve güç diliyorum. Umarım bir şekilde ayağa kalkabiliriz. Birbirimiz dışında sığınabileceğimiz, güveneceğimiz, sırtımızı yaslayabileceğimiz kimsemiz yok çünkü. Yalnızız maalesef, halkımız bir başına.