Benim çocukluğum bu felsefe ile geçti

Benim çocukluğum bu felsefe ile geçti. Bu felsefeyi aşılayan da Fatih Hoca'dır. Rakip kim olursa olsun, bu takım kendi oyunundan ödün vermez. Kazanır, kaybeder ayrı da, asla geri adım atmaz. Rakibe önlem adı altında sisteminden vazgeçmez. "Makas" muhabbeti üzerinden Fatih Hoca'yı eleştirmem bundandı, bize öğrettiği ve izlettiği bu değildi çünkü. Elbette makas açık, rakibin gücü, maliyeti bambaşka seviyede. Ama iyi bir sistem, oyun düzeni ve bu oyuna da inanmış takımla birlikte elinden geleni yaparsın.

Okan Hoca da bunu yapıyor işte. Galatasaray'a geldiği günden bu yana vazgeçmedi. Şampiyonlar Ligi'ne çıkarken acaba 3'lü orta saha dener mi, 3'lü savunma gibi düşüncelere kapılır mı diye bekledim. Düşünmedi bile, oyunundan hiç geri adım atmadı. Rakibe önlem adı altında, ilk 11'de kritik değişiklikler yapmadı. Kasımpaşa'ya hangi 11 çıktıysa, Bayern Münih karşısında da benzeri vardı. O takımın da böyle bir deplasmanda kora kor oynadığını gördük.

Bayern Münih'i 2 maçta da olabildiğince sıkıştırdık ve Avrupa'nın en iyilerinin dahi bunu başarması büyük olaydır. Bunu biz başardık. Üzüntüm şu 2 maçtan 0 puanla çıkmak. En az 4 puanla çıkabilirdik ve şu an Şampiyonlar Ligi grubunda 10 puandan söz ediyorduk. Sağlık olsun diyelim. 4 yeriz, 5 yeriz diyenlere inat, olabilecek en iyi mücadeleyi verdik ve bence kaybetmeyi hak etmedik. Bayern Münih yükünü sırtımızdan atarken alnımız açık ve hedef dahilinde ilerliyoruz.

Şampiyonlar Ligi'nde babalar gibi ilerliyoruz. Lige zaten bakmıyorum, orada kazanmak mühim. Tempo ve güçlü futbolu olması gereken maçlarda oynuyoruz. Bu sayede de ekonomik olarak ilerleniyor. Ligde böyle oynuyoruz diyerek, Avrupa maçları öncesi enseyi karartanlar var, karartmasınlar. Bunu da kaç kez kanıtladık ama hala aynı moda giriliyor. Bayern Münih karşısında gösterilen iyi futbol ve üstün mücadeleden ben razıyım. 2 maçı da çok rahat şekilde ve farkla kaybetsen dahi önüne bakacakken, kaçan puanlar içimizi acıtıyor.