FC RFS 2-2 Galatasaray, peki hoca alıyor mu bu dersi?

Kasımpaşa maçı rezaletti. RFS karşısında yaşanan ise ondan daha büyük rezalet. 4 gün önce 3-0'dan maçın 3-3'e dönüşünü izledin. RFS karşısında reaksiyon veririz diye bekliyorduk. Osimhen haricinde ideal kadroyla sahadasın, Osimhen yerine oynayan isim de Icardi, yanlış anlaşılmasın. 2-0 öne geçtin ve bunu da ilk yarıda başardın. Top sende, oyuna hakimsin, canın istediğinde imkan oluşturuyorsun. Attığın golün akabinde yediğin golle birlikte rakibe öz güveni aşılıyorsun. Kasımpaşa maçında da olan bu. İlk yarı bitmeye yakın yediğin gol, hem rakibi uyandırıyor, hem de seni skoru koruma içgüdüsüne sürüklüyor. 2-1 olduktan sonra içine düştüğün hal bu. 2. yarının başlangıç düdüğüyle birlikte de RFS'nin golü geliyorum diyordu.

2-2 sonrası da önünde uzun dakikalar var. O andan itibaren Galatasaray adına organizasyondan söz etmek mümkün mü? Bireysel yeteneğe dayalı bir kaos futbolu oynamaya çalıştık. Sağa çek ortala, sola çek ortala. Kesilen ortalarda da isabet oranı 0, tehdit edemedik. Mertens ya da Yunus Akgün şapkadan tavşan çıkaracak da, geri dönüşe imza atacaksın. Icardi, tüm maç yürüdü, forvet etkin yok. Batshuayi oyuna giriyor, kötü ruh hali devam etmekte. Kerem Demirbay ile Torreira'yı değiştiriyorsun, bu da rakibe ben 3. golü de yemek istiyorum demek. Yusuf Demir için son anları bekliyorsun. Hamleler yine felaket, geri dönmeye yönelik adımlar değil. Kontrolsüz bir risk aldık ve neyse ki maç 2-2 bitti. O da rakip ne olursa olsun senden çekindiği için.

İdeal dizilişin işte, sorun neydi? 2-0'ı yakalamışken, akabinde yediğin 1 gol mü her şeyi bozan? Galatasaray, bu kadar mı kırılgan? Torreira'sı, Davinson Sanchez'i sahada. Kasımpaşa maçını bu eksikler üzerinden okudun, RFS'yi ne üzerinden okuyacaksın? Niye bu kadar kırılganız? Golü yiyebilirsin, sen futbolunu oynamaya devam et. Oyunu tut, pas yap, sabırlı ol. Oluşan panik ve skoru koruma düşüncesi yüzünden rakibe bir ilk yaşattın. İdeal 11 diyoruz da, orada da sorunlar var. Osimhen'e bu denli bağımlı olmak tehlikeli diye söylemiştim. Ön alanda top tutamıyorsun, yırtıcı değilsin, fizik üstünlük kuramıyorsun. Icardi / Mertens'i aynı anda taşımak çok güç. Hadi Mertens hareketli, sürekli isteyen taraf ama Icardi sahada yok.

Orta sahada düşüyor ve oraya ısrarla hamle yapmıyorsun. Tüm mesele bu. Barış Alper Yılmaz da yorgun, kötü durumda. Onun da 90 dakika sahada tutulup, bir noktada sağ beke atılması ayrı tartışma konusu. Herkesi taşıyayım derken, bir noktada pil bitiyor ve rakip alan bulmaya başlıyor. Kasımpaşa maçının özeti de buydu. Rizespor / Gaziantep FK / Fenerbahçe serisini geçerken, takımın yükselen tempo ve atletizm seviyesini övüyorduk. Bu düştüğü an sorun başlıyor. Takımda taşınması gereken futbolcu sayısının fazlalığı, oluşmaya yüz tutan oyun ezberini öldürüyor. Milli Takım arası geldi, yine toparlarız diyeceğiz de, en olmadık anda verilen 2 + 2 puan var. Kasımpaşa maçını arayacağın gibi RFS maçını da arayacaksın. Her golün önemli olduğu yerde, 3 puanı da alamadın. İlk 8 hesabın sekteye uğradı.

Hayal kırıklığı yaşadığımız, daha doğrusu kırıldığımız maç sayısı şimdiden çok fazla. Henüz Ekim'in başı ama arkaya baktığımızda sorunlu birçok maç var Young Boys serisi, Beşiktaş ile Süper Kupa finali, Kasımpaşa maçı ve RFS deplasmanı. Ders olacak diyoruz da, Okan Hoca yeni piyasaya çıkmış, genç bir teknik adam değil ki. Bu ligde 3 şampiyonluğu var. Uzun yıllardır da çeşitli takımlarda boy gösterip, başarılı oldu. Galatasaray'da da geçen 2 yılda kendisini yeterince kanıtladı ama bahsettiğimiz o doymuşluk ya da rehaveti en yüksek seviyede yaşayan kendisi mi? Şu noktada bir sorun varsa onu hocada ararım. 2 maçtır rakibin geri dönüşlerini izliyoruz ve buna çare bulunamadı. Herkesin gördüğünü hoca görmüyor ve hamle yapmıyor. Hamle yaparsın da çare olmaz, deriz ki oyuncularda sorun var. Böyle bir şey yok bence. Ağır şekilde hocaya eksi yazdığımız günlerin içindeyiz.