Galatasaray 3-2 Tottenham Hotspur, ben bu takımla gurur duyarım

Okan Hoca'nın bu tarz maçlarda daima farklı bir dokunuşu olur. Üst düzey konsantrasyon izleriz ve futbola doyarız. Bayern Münih maçlarını sık sık örnek veririz. Her 2 maçta da oyunu alan ama kaybeden bir Galatasaray vardı. O futbol yine de gelecek adına sağlam mesajdı. Tottenham karşısında da böyle bir futbol oynayacağımızdan, hatta kazanacağımızdan kuşkum yoktu. Bu Galatasaray, geçen sezonki Galatasaray'dan çok daha güçlü. Özellikle de atak gücüyle. 3 gol attın, 7-8 tane de atardın. 2 gol yedin, böyle bir oyunda o kadar risk al. 4-2-3-1 oynarken de 2 tane pozisyon verirdin ama bu denli etkili olur muydun? Sözün özü şu, Icardi ve Osimhen birlikte oynar, hatta arkalarında Mertens de kullanılır. Çift forvetini en doğru kullanacağın formasyon buydu ve bu maçın ardından devamlılık gösterecekken, Icardi'nin sakatlığı sonrası 4-2-3-1'e döneriz.

Tottenham karşısında kusursuz bir 3-4-1-2 izledik. İlk andan itibaren kusursuz baskı ve rakibe üst üste 2 pas yapma imkanı vermeyen bir futbol. Maçın 1-1'e gelişi ilk yarıdaki tek hata ama geri dönüşü çabuk oldu. Böyle bir futbol oynarken, o kadar risk alırsın. İlk yarıda sonuca ulaştın, daha büyük farkı konuşuyorsun. 3-4-1-2 içerisinde o kadar doğru yerleştik ki. Barış Alper Yılmaz'ın da kendi kalitesini hatırlamasıyla birlikte, kanatları hücum yönünde etkin takımın ne denli üretebildiğini gördük. Icardi'nin bağlantı oyunu güçlüydü, Mertens bence maçın en iyilerinden. Osimhen'i sık sık pozisyona soktuk. Sara / Torreira ile sahanın her noktasında basıp, o topu kapıyorsun. Kaptığın her top da pozisyona dönüştü. Davinson Sanchez'i sağ, Kaan Ayhan'ı merkez stoper oynatmak da doğru hareketti. Direkt olarak 3'lü oynadık ve son değişikliklere kadar formasyondan ödün vermedik.

2. yarı daha da etkili bir Galatasaray izledik. 3-1 öndesin, biraz frene basmayı beklersin ama coşkudan ödün verilmedi. Ön alan baskısı devam, rakip sürekli hataya zorlandı ve üst üste pozisyona girildi. Osimhen bu maçta 2 değil, 5 gol de bulabilirdi. Tarihi fark kaçarken, bunun olumsuz yansıması olacağını tahmin ediyordum. Rakip de 10 kişi kaldı ama Galatasaray kaçırmaya devam etti. Kaçırdıkça bir noktada düşersin, konsantrasyonun kaybolur. Maç 3-2'ye gelince de biraz olsun duruldun. Kenar hamlelerinin de bizi düşürdüğünü düşünüyorum. Ziyech hamlesi doğruyken, Batshuayi onunla birlikte girebilirdi. Kerem Demirbay / Berkan Kutlu gibi isimler de seni yükseltmedi. O ara 4-2-3-1'e dönüldü, Muslera'nın odak kayıplarını izledik. Gol yiyeceğiz diye bir korkum yoktu. Rakip 2 kere geldi, 2 gol attı, 3. gelişleri yok. Yine de kaliteli rakip ve o aralar net hamlelerini yapmışlardı. Muslera'nın kafayla uzaklaştırmaya çalıştığı top mesela gol olsa ne olacaktı? Yazık olmaz mı bu futbola?

Böyle bir futbolun ardından hocayı eleştirmem. Kusursuz bir galibiyet aldı. İyi futbolla, çift forvetiyle ve kusursuz maç hazırlığıyla imzasını attı. Tottenham gibi bir rakip karşısında oynadığın 11 risk gibi dursa da, maçın her anında rakibini ezdin. Özellikle de 75 dakikada. 2 gol yemen mesele değil, 15 tane kaçırdın. Sürekli bu kadar kaçırmazsın, sen yeter ki pozisyona girmeye devam et. Bu denli pozisyona girmek için de arkada o riski alırım. Galatasaray'ın futbolu budur. Formasyonlara da takılmıyorum. 4-2-3-1 oynarken de budur, 3-4-1-2 oynarken de. Güzel olan, taktik esneklik sağlaman. Felsefen aynı yoksa, tempon üst düzey, mücadelenden asla ödün vermiyorsun. Tottenham gibi bir rakip karşısında da unutulmayacak, gurur duyacağın bir galibiyet aldın. Osimhen de bu arada kendi isteyerek çıkmış, orada Icardi işaret edilmişti. Hoca bu yönde eleştiri alacaktır ama olayın aslını yazalım. Yapacak bir şey yok. Kutlu olsun bu galibiyet diyelim. Avrupa Ligi hedefi adına mesajı net verdik.