Birinci günah çıkarmamız, Baros'un sakatlığının ardından yaşanan santraforsuz günlerde atılan yanlış adımlar olmuştu. Nonda'nın gönderilmesi, Jo'nun transferi falan. Aslında bu sorunun temelinde yatan unsur, sezona sadece Baros ve Nonda ile girilmesiydi. Düşünün üç kulvarda başarılı olmak için mücadele edecek bir takım kuruyorsunuz ama elinizde bulunan santrafor alternatifi sadece iki. Mesela Fenerbahçe de geçtiğimiz sezona iki santraforla girmişti ama Deivid, Kazım Kazım gibi futbolcularında santrafor özellikleri olduğunu atlamamak lazım. Galatasaray'ın ise kadrosunda Kewell'ı santrafor özellikli futbolcu olarak söyleyebiliriz ama onun da Galatasaray'a santrafor diye alınmadığını belirtmek lazım. Yani üç kulvarda birden şampiyonluk hedefleyen bir takımın mutlaka kadrosunda 3-4 santrafor bulundurması lazım. Sonrasında oluşan bir sakatlıkta düşülen durumu geçtiğimiz sezon gördük. Nonda'da sorumluluğu alınca düşüşe geçti, üstüne Kewell da sakatlandı falan derken, bir maç Servet Çetin'in santrafor olarak oyuna girdiğini, Mustafa Sarp'ın ise ciddi ciddi santrafor oynasın diye konuşulduğu zamanları yaşadık.
2005/2006 sezonunu hatırlayalım. Puan rekoru kıran, golcü kimliği olan Galatasaray'da o sezon Hakan Şükür, Ümit Karan, Necati Ateş ve Hasan Kabze gibi santraforlar vardı. Bu futbolculardan da her biri gerektiği zamanlarda şampiyonlukta büyük pay sahibi oldular. En az oynayanı Hasan Kabze'ydi diyebiliriz ama Beşiktaş maçında attığı golleri unutamayız. Ama o takımda sadece lig şampiyonluğuyla yetindi. Çünkü kadro kalitesi Avrupa platformunda iş görmez bir durumdaydı ve Tromso'ye de zaten teknik direktör faciası yüzünden elenmiştik. Buna rağmen o sezon kurulan santrafor rotasyonu çok güçlüydü. Geçtiğimiz sezona baktığımızda ise hücumda sadece Baros'u kullanıyorduk ve Nonda onun yedeğiydi. Buraya kadar herşey güzel. Son iki sezonda oynadığımız 4-2-3-1 ve 4-3-3 sistemlerinde hep Baros'u tek kullandık. Ama onun birgün sakatlanabileceği ihtimalini düşünmemiş gibi {ya da Serkan Çalık'tan çok mu umutluydular bilmiyorum} hareket edildi. Bu yüzden de santrafor krizleri sezon içerisinde yaşandı ve bizi şampiyonluktan iten ikinci büyük unsur oldu. Yeni dönem transfer politikasına baktığımda ise sanki dersler çıkarmış gibiyiz. Baros ve Mehmet Batdal kadroda ve yeni santrafor arayışları da devam ediyor.
Birinci günah çıkarmamız, Baros'un sakatlığının ardından yaşanan santraforsuz günlerde atılan yanlış adımlar olmuştu. Nonda'nın gönderilmesi, Jo'nun transferi falan. Aslında bu sorunun temelinde yatan unsur, sezona sadece Baros ve Nonda ile girilmesiydi. Düşünün üç kulvarda başarılı olmak için mücadele edecek bir takım kuruyorsunuz ama elinizde bulunan santrafor alternatifi sadece iki. Mesela Fenerbahçe de geçtiğimiz sezona iki santraforla girmişti ama Deivid, Kazım Kazım gibi futbolcularında santrafor özellikleri olduğunu atlamamak lazım. Galatasaray'ın ise kadrosunda Kewell'ı santrafor özellikli futbolcu olarak söyleyebiliriz ama onun da Galatasaray'a santrafor diye alınmadığını belirtmek lazım. Yani üç kulvarda birden şampiyonluk hedefleyen bir takımın mutlaka kadrosunda 3-4 santrafor bulundurması lazım. Sonrasında oluşan bir sakatlıkta düşülen durumu geçtiğimiz sezon gördük. Nonda'da sorumluluğu alınca düşüşe geçti, üstüne Kewell da sakatlandı falan derken, bir maç Servet Çetin'in santrafor olarak oyuna girdiğini, Mustafa Sarp'ın ise ciddi ciddi santrafor oynasın diye konuşulduğu zamanları yaşadık.
2005/2006 sezonunu hatırlayalım. Puan rekoru kıran, golcü kimliği olan Galatasaray'da o sezon Hakan Şükür, Ümit Karan, Necati Ateş ve Hasan Kabze gibi santraforlar vardı. Bu futbolculardan da her biri gerektiği zamanlarda şampiyonlukta büyük pay sahibi oldular. En az oynayanı Hasan Kabze'ydi diyebiliriz ama Beşiktaş maçında attığı golleri unutamayız. Ama o takımda sadece lig şampiyonluğuyla yetindi. Çünkü kadro kalitesi Avrupa platformunda iş görmez bir durumdaydı ve Tromso'ye de zaten teknik direktör faciası yüzünden elenmiştik. Buna rağmen o sezon kurulan santrafor rotasyonu çok güçlüydü. Geçtiğimiz sezona baktığımızda ise hücumda sadece Baros'u kullanıyorduk ve Nonda onun yedeğiydi. Buraya kadar herşey güzel. Son iki sezonda oynadığımız 4-2-3-1 ve 4-3-3 sistemlerinde hep Baros'u tek kullandık. Ama onun birgün sakatlanabileceği ihtimalini düşünmemiş gibi {ya da Serkan Çalık'tan çok mu umutluydular bilmiyorum} hareket edildi. Bu yüzden de santrafor krizleri sezon içerisinde yaşandı ve bizi şampiyonluktan iten ikinci büyük unsur oldu. Yeni dönem transfer politikasına baktığımda ise sanki dersler çıkarmış gibiyiz. Baros ve Mehmet Batdal kadroda ve yeni santrafor arayışları da devam ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder