Sportif Cümleler 2 Yaşında

Yeni oyun, yeni sahne ve yeni oyuncular. Rakip ise eski, çok eski. Ben kendimin rakibiyim, zaten bu yüzdendir blogun bu kadar başarılı olmasının sebebi. En azından benim için, mutlaka sevmeyenler de olacaktır elbette. İnsan yaptığı işten mutlu olursa o iş olmak demektir, ben de blogun açtığım ilk günden bu yana mutluyum.

Şaka bir yana blog dün itibariyle 2. yılını da devirmiş durumda. En başta Serap Bahar'la blogu açarken işlerin bu noktaya geleceğini tahmin etmedik ya da blogda bir ayrılık olacağını. Ama hayat böyle birşey, ben yoluma devam ediyorum. Hem de eskisine oranla çok daha güçlü şekilde. Serap olmasaydı bu blogda olmazdı, bunu belirtelim. Katkısı inanılmazdan fazladır, teşekkür etmek lazım. Aynı şekilde Atilla Çelik. Bir nevi benim Ramiz Dayım, beni doğruya yönelten insan. Üzerimde ve blogun üzerinde de emeği çoktur, kendisine şükran borçluyum. Öz ağabeyimden öte ağabeyimdir. Ayrıca kendisini de blogda yazar olmaya ikna etmem bu işin zirve noktasıdır, bunu da belirtmemiz gerekiyor.

Birşey farkettim aslında, biz blogu açtığımız günden bu yana Galatasaray iyi gitmiyor. Hamburg maçının olduğu zamanlar blogu kurmuştuk ve o mağlubiyetten bu yana da kafamızı yukarıya kaldıramadık. Şu blogda sanırım şampiyonluk kutlayamayacağız, inanın buna çok üzülürüm. Bu sezondan da ümit zaten yok ama işin kötüsü gelecek sezonlara yönelikte kafalarda soru işaretinin bile olmaması.

Bir diğer konu da blogun içeriği. Sportif Cümleler isminin mucidi Serap'tır. Ama içerisinde Galatasaraylı değil de sporla ilgili birşey olması fikri de bana ait. Çünkü futbol dışında sevdiğim sporları da yazmayı çok seviyorum, birçok spor dalını takip ediyorum. Başlarda da bu konuda çok iyiydik aslında, oranı iyi koruyorduk. Son zamanlarda ise futbolun içine saplandık, itiraf etmeliyim artık bizde bir futbol bloguyuz. Tabii bu spora yönelmeyeceğimizin anlamına gelmiyor, yine takip ettiğim sporlar özellikle de atletizm konusunda birşeyley yapmak istiyorum ama içerik Galatasaray ve futbol üzerine oluyor ağırlıklı olarak.

Artık yola Atilla Çelik ve Anıl Tatar ile devam ediyoruz. Atilla Ağabey, müsait olduğu zamanlar futbol üzerine yazdığı yazılarla birlikte olacak. Anıl'ın ise çarşamba günleri Hanri Gibi isimli {isim babası benim :) } yazı dizisi olacak. Dün de ilk yazısını yazdı zaten. İki hamle hedefim daha var tabii, iki yazarla daha blogu şenlendirmek istiyorum. Biri basketbol üzerine olacak, diğeri ise yine futbol üzerine olabilir ya da diğer sporlar üzerine. Bunun kararını vermedim ama mutlaka iki önemli hamle daha gerçekleştirme planım var. Zaten eskisi kadar sık yazamıyorum, gerçi bu tempo bile hala çok yüksek ama sık yazamama olayı biraz daha artacak sanırım. Geçen günler yazı adetini mutlaka düşürür ama kalite oranını da o denli arttırır. Bana gelen eleştiriler genelde bu yöndeydi. Fırat Topal ve Orhan Uluca'nın bana karşı ortak eleştirisi bir bakıma :)

Blogger yasakları da can sıkmıyor değil ama ısrarla yazmaya devam edeceğim. Bu yasakta çok yakın zamanda kalkar mutlaka, çünkü tepki çok büyük. Wordpress'e geçmeyi veya ara vermeyi asla düşünmüyorum. Hitlerimiz yarı yarıya düşse bile, çünkü bir kişi okusa bile bizim için çok büyük bir mutluluk. Sonuçta sıfırdan yarattık burayı, üstelik bloggerlerin çok popüler olduğu zamanlarda. Bu işe çok geç girdiğimizi düşünüyorum, eğer 7-8 ay daha önce başlasaydık işler çok daha farklı olabilirdi.

Blogger sürecinde çok kaliteli bloglar tanıdım, bloggerlardan dolaylı arkadaşlarım oldu. Hepsine de çok teşekkürler, paylaşımları için.

2. yılımıza da girmiş bulunuyoruz. Geçen yıldan farkımız artık tek olmam ama blogun biraz daha tanınmış, büyümüş olması. Hepsi takipçiler sayesinde, blogu takip eden etmeyen, eleştiren, eleştirmeyen herkese çok teşekkür ediyoruz. Geceye doğru şu meşhur bannerleri de topluca bloga koymak istiyorum aslında, arada eksilenler oldu ama olsun. 2 yıl içerisinde birçok banner değiştirdik ve blog nostaljisi yapalım bir bakıma. Ayrıca ilk yılda olduğu gibi birkaç röportaj hamlesi de olacak, seri röportajlar yayınlayacağım, sürpriz röportajlar bir bakıma.