
Metin Oktay öldüğünde 3 yaşındaydım, o acıyı anıyla yaşamadım yani. Büyüdükçe, Galatasaray ruhu iyiden iyiye kanıma işledikçe anladım o büyüklüğü, yüceliği. Ama diyoruz ya, önce spor ve futbol diye, bu oyunu güzel yapan insanlar vardı, takım ayırt etmeden, ırk, din, dil ayırt etmeden ve bize bu oyunun yüceliğini aşılayarak. Lefter Küçükandonyadis de böyleydi işte, onu özel kılan şey de bugünlerde unutmaya başladığımız bütün duyguları beraberinde barındırmasıydı, futbol değil yani mesele, yaşayan Fenerbahçe'den de öte özlenen Türkiye'ydi o. Bazı insanlar ölümsüz olurlar, o da öyle oldu ve sonsuzluğa giderken bizlere çok şeyler bıraktı ve anladımki Metin Oktay'ın acısı aslında çok daha büyükmüş. Cennet artık çift forvet, rahat uyu Lefter Küçükandonyadis ve tüm futbolseverlerin, Fenerbahçelilerin başı sağolsun...
başlık çok güzel olmuş :)
YanıtlaSil