Atletizmde, bir disiplinde bir ülke en fazla üç atlet yarıştırabiliyor bu tip şampiyonalarda. Türkiye de kadınlar 3000 su engellide 3 atlet yarıştırarak aslında bu disiplinde iddiasını ortaya koydu. Son Avrupa Şampiyonası'nda da Gülcan Mıngır'ın altın madalya kazandığını unutmayalım. Binnaz Uslu gibi de Dünya 7.'si bir atletimiz var, yani iddialı olduğumuz bir alan.Londra 2012'deki görüntü devam ediyor ama, en umutlu olduğumuz alanlarda doluya tutulmaya devam ediyoruz. 3000 su engellide Gülcan Mıngır madalyayı zorlar, Binnaz Uslu da final koşabilir derken çok kötü seriler yaşadı bu atletler. Özlem Kaya'yı saymıyorum, o potansiyeli dahilinde en iyisini yaptı yapabileceğinin zaten.
Hayal kırıklıkları olur, zaten alışığız, hele ki bu Olimpiyatlarda. Ama gelen başarısızlıkların ardından yapılan açıklamalar sinirimi bozuyor. Dün Eşref Apak'ı yazdım mesela. Onun geleneğidir, her iddialı olduğu, kendisi üzerinde beklenti duyulduğu ve kaybettiği yarışmaların ardından garip açıklamalar yapar ve birşeylerin üstünü kapatmaya çalışır. Aynı durum Binnaz Uslu ve Gülcan Mıngır açısından da geçerli.
Başaramadım, yapamadım diyerek kenara çekilmek en doğrusu ama benim serim çok sertti, hava koşulları kötüydü, kendimi iyi hissetmedim gibi açıklamaları kabul etmek mümkün değil. Binnaz Uslu adına zaten 2012 kayıp bir yıl, sakatlıklara kurban verdiği. Avrupa Şampiyonası'nda da yer almamıştı bu yüzden, kendisini Olimpiyatlara saklıyordu ama olmadı. Gülcan Mıngır ise garip gerekçeler öne sürdü, dediklerinden de birşey anlamadım ama hikaye yazdığı kesin.
Yapabilecek birşey yok, önümüzdeki yarışmalara bakmaktan başka. Londra 2012'deki genel başarısız hava daha da şiddetlenerek devam ediyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder