Emre Aşık'ın 2 sevdiğim özelliği vardı

Emre Aşık'ın 2 sevdiğim özelliği vardı. İlki müthiş bir profesyonel oluşu, diğeri de 20 maç oynamasa, 21. maç saha çıktığında sanki 20 maçtır oynuyormuş gibi performans vermesi. Bunun da en büyük örneği 2005 - 2006 sezonundadır. Emre Aşık, 2003 - 2004 sezonuna girerken sözleşmesi bitmiş ve Beşiktaş'a transfer olmuştu. 2004 - 2005 sezonunda ciddi bir sakatlık yaşadı, 2005 - 2006 sezonunun ilk yarısında ise kadro dışı bırakılmıştı. 

Neredeyse 1.5 yıldır oynamayan bir futbolcuydu. O dönem de yaşı 33. 1.5 yıldır forma giymiyorsunuz, geri dönüş zor yani. Galatasaray'ın da maddi anlamda zorluklar yaşadığı, futbolculara dahi zor ödeme yaptığı dönem. Transferi geçtim artık, hamle yapamıyoruz. Song da o günlerde Afrika Uluslar Kupası'na gitti ve takımın ciddi bir stoper sıkıntısı oluştu. Song / Tomas ikilisiyle yakalanan istikrarın bozulması eli oldukça güçsüz kıldı.

Yaz döneminde gelen Yalçın Ayhan ise hayal kırıklığı olmuştu. Bugünlerdeki Galatasaray düşmanlığının kaynağı o günlerdir. Hamle lazım, iş orada "devşirme" yapmaya doğru kayıyordu. Emre Aşık, Beşiktaş ile yollarını ayırınca direkt olarak transfer ettik ve 1.5 yıldır futbol oynamamasına rağmen, ayağının tozuyla en azından günü kurtarmıştı. Song geri dönünce de zaten işler rayına girdi. Emre Aşık, böyle net bir alternatif işte.

O da yetmedi. Her geçen zaman üzerine koymaya devam ediyordu. Belki alternatif olarak kaldı ama güvendiğimiz isimlerin başında geldi. Feldkamp geldi, onu kadroda düşünmedi ve kiralık olarak yolladı. O da 36 yaşında, Ankaraspor performansıyla yeniden Milli Takım dedi ve Euro 2008'i gördü. Yine Galatasaray'a dönmeyi başardı yani. 3 oldu o da, bu da apayrı bir başarı. 37 yaşında bıraksa da, istese 40'ü görürdü ama Galatasaray'da tamamlamak istedi.