Blogda, uzun zamandır basketbol yazmıyordum. Denk mi gelmedim, araya başka işler mi girdi, heyecanımı mı kaybettim bilmiyorum. Hazır erkek basketbolunda "heyecan" geri dönmüşken, bir şeyler yazmak istedim. Basketboldan çok anladığımdan değil, gördüğümü konuşmayı, Galatasaray özelinde takip etmeyi seviyorum. Ciddi bir yapılanma içindeyiz ve "geçiş" kabul edeceğimiz dönemin içindeyiz. Nef ile yapılan iş birliği, gelecek adına çok daha fazlasını vaat edecek.
Ligde 3'de 2, Şampiyonlar Ligi'nde ise 2'de 2'lik bir başlangıç. Ligde kaybedilen Darüşşafaka maçının kırılma noktaları çoktu. Her kırılma anında da, kırılmıştık maalesef. BC Igokea maçı da oraya doğru gidiyordu diyeyim. Tempolu başladığımız, fark yakaladığımız ve rahat geçecek havası veren bir görüntü varken, rakibi maça ortak edip, öne geçtiklerini dahi izledik. Kazanma oranı yüksek olsa da, maçı kırıp atamamak gibi bir sorun var.
BC Igokea'nın güç farkı olarak aşağımızda olduğunu düşünüyorum. Farkı da yakalamışken, rakibin geri dönüşünü izlememeliyiz. Hücum olarak çok daha fazlasını vaat ediyoruz ve neyse ki takım içinde çok önemli karakterler var. Tabii hücumda bası ayaklar aksayınca ve rakip direncini biraz arttırınca kilitlendik. Savunma sorunumuz ise sezon başından bu yana devam etmekte. Ekrem Hoca, tempolu, çok hareketli bir basketbol istiyor. Oyun yavaşladığı, biraz daha sete döndüğü an, Galatasaray adına sorunlar başlıyor.
Melo Trimple, kağıt üzerinde bu takımın en iyi ismi. Şu ana kadar 2 ucu keskin kılıç gibi. Ya kazandırıyor, ya da felaket oynuyor. BC Igokea maçı da felaket günlerinden biriydi. Dee Bost da sakatlandıktan sonra, opsiyonlar iyiden iyiye azaldı. Karakter sayısı fazla dedim ya, Akoon-Purcell ve Blackshear devreden hiç çıkmadı. Bu 2'li üzerinden de maçı kazanmayı başardık. Kravish de istikrarsız kalıyor, ribaundlarda döküldük ki, rakibin geri dönüşünün esas kaynağı buydu. 6. yabancı alınacaksa pivot olur ya da Kravish yerine daha istikrarlı bir isim gerekebilir. Özellikle de savunmasıyla ön plana çıkacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder