Hücumdan ödün verdiğimiz her an, rakibe gel gel demiş oluyoruz

İlk yarılarda genel olarak iyiyiz ve golü, hatta golleri de buluyoruz. 2-0 bir maçı bitirmiyor tabi, 3. golü bulmadan rahat nefes alamazsın. Galatasaray'ın bu sezon en büyük sıkıntılarından biri, iyi oynadığı anlarda "fişi" çekemiyor oluşu. Gol geliyor, 2'yi de bulabiliyorsun, bir yandan pozisyonlara girmeye devam ediyorsun. Sonra bir an geliyor, gömülüyor ve skoru tutmayı deniyorsun. Skoru da pek tutabildiğimizi söyleyemem. Hücumdan ödün verdiğimiz her an, rakibe gel gel demiş oluyoruz.

Galatasaray'ın skor arayışında bir sorun yok. Skor avantajı kaybedildiğinde de ayağa kalkabiliyor ve galibiyeti bulabiliyoruz. Bu tam anlamıyla "büyük takım reaksiyonu" da, fişi çekebilmek lazım. İstanbulspor maçı malum, 2-0 önde olduğun maç zora girmişti. Sivasspor maçı da benzeri bence. Böylesine kötü bir zeminde iyi futbol oynamak zor, bulduğunu atacaksın. İlk yarıda da o imkanı fazlasıyla yakaladın ama yine bitiremedin.

Bitiremeyince de, 2. yarıda rakibe gel gel yapmış oldun. 2. yarı başladı ve gömülmeye başladın. Sen gömüldükçe de rakip uyandı ve üzerine geldi. Sivasspor'un güçlü bir hücum etkisi yoktu da, van Aanholt gibi futbolcular sahadayken "bireysel hataya" fazlasıyla müsaitsin. Olivera / Midtsjö değişikliğiyle de, iyiden iyiye gömüldün. Maçın 1-1'e gelmesi çok doğaldı. Galatasaray'ın o golü yiyeceğini herkes biliyordu.

Hücumdan ödün vermemek lazım. 1-1 olduktan sonra yaptığın hamlelerle birlikte, yeniden hücum edebilmeye başladın ve pozisyonlar buldun. Hücumdan bu denli ödün vermesen, rakip yarı sahada oyunu oynamaya devam edeceksin. Galatasaray'ın da bu maçı çevirmesi sürpriz değil. Bu da büyük takım reaksiyonu ki, yakın geçmişte bu anlarda daima kırılırdık. Bugün ise ayakta kalıp, kırılmıyoruz. Bu da Okan Hoca'ya yazacak pozitif etki.