Guti'siz Beşiktaş / Mehmet Topuz'lu Fenerbahçe

Guti olmayınca Beşiktaş'ta birşeyler eksik, hücumlarda organizasyon ve kalite havasını tam olarak sezmek çok güç. O öldürücü pasları atacak, hücumu organize edecek lideri gözler arıyor. Dün de Beşiktaş, Quaresma'dan öte Guti'nin sahada olmasını çok aradı. Guti'nin yokluğunda Fernandes, kupa maçında iyi bir görüntüdeydi ama rakibin zorluk derecesi artınca Fernandes'in de asıl işinin maystro olmadığı ortaya çıktı. Bir de buna Ernst'in iyi gününde olmamasını eklediğimizde Karabük önce orta sahayı kitledi, devamında ise Emenike'yi topla buluşturduğu her dakika etkili oldu.

Beşiktaş'ın silahi hücum, bu hücumu elinden aldığınızda bütün denge bozuluyor. Zaten eleştirilen bir savunma hattı vardı. Bunun da üstüne savunmayı önde kurup, risk alınca arkaya atılan toplar tehlike yaratıyor ve Sivok & Toraman ikilisinin de müthiş hamleli stoperler olmadığını belirtelim. Durum böyle olunca da Emenike, Toraman karşısında maden buldu ve etkili olabildiği kadar etkili olmaya çalıştı.

Rakip 1-0 önde olduğunda ve dakikalar da 50'den sonrasını gösterdiğinde daha fazla risk alırsınız ve kenardaki diğer silahlara sarılırsınız. Quaresma gibi bir isim de kulübede varsa o maç sizin için asla bitmiş değildir. Quaresma'nın girişi bu açıdan takıma ve taraftara iyi bir hava getirdi ama asıl hamle 60. dakikada Necip Uysal'ın oyuna girmesi oldu. Fernandes'in yapamadığı beyin görevini üstlenmesinin yanında orta sahaya da inanılmaz bir savunma ağırlığı getirdi ve Karabük hücum edememeye, Emenike'yi topla buluşturamamaya başladı. Çünkü Emenike topu aldığında sürekli Toraman'ı görüyordu ama Toraman'dan önce Necip'le karşılaştı. Bu da Emenike'nin oyundan düşmesini ve Karabük'ün kolunun kanadının kırılmasını sağladı.

Nitekim bu dakikadan sonra da Beşiktaş'ın tempoyu arttırması beraberinde atakları, verilmeyen golleri beraberinde getirdi ama galibiyet gelmedi.

Ligin ikinci devresi başladığından bu yana Fenerbahçe'nin ana silahi mücadelesi oldu. Ligin ilk yarısında ortaya koymaya çalıştıkları hücum futbolunun aksine bu sefer hücumda biraz daha kısır kalmayı göze alarak mücadele dozajını oldukça arttırmış durumdalar. Bu mücadele gücü de Fenerbahçe'nin 3'de 3 yapmasını sağlamasından öte, takım birlikteliğini, inanmışlığı beraberinde getirdi.

Manisaspor'un temel silahı orta sahasında oynayan iki yönlü futbolcuları ve kanatlarda oynayan Simpson ve Isaac. Kanatlardan iyi kullanarak hücum etmeyi seviyorlar ama bu maçta kanatları çok da iyi kullandıklarını söyleyemem. Bekir ve Andre Santos'un hücumu bir yana bırakıp için savunma tarafında aktif kalmak istemeleri Manisaspor'a bu yolu kapadı. Cristian, Mehmet Topuz ve Emre'nin de orta sahada oldukça aktif olması Manisaspor'un orta saha hakimiyetini ve oyuna hükmetme şansını ortadan kaldırdı.

Fenerbahçe adına en büyük handikapı ise hücumcularının iyi durumda olmaması yaratıyor. Şu sıralar bütün yük Alex'e kalmış gibi, onun yaratacağı sihirin beraberinde hücumlar başlıyor. Onun dışında ise orta sahadan gelen futbolcuların uzaktan şutlarını izliyoruz. Niang iyi durumda değil, sol tarafta Marsilya günlerinden uzak. Aynı şekilde Semih'in de iyi durumda olduğunu söylemek güç. Böyle olunca da goller oldukça geç geldi ama mücadele dediğimiz unsur sayesinde Fenerbahçe'nin maçtan hiç kopmadığını, 1-0 geriye düştüklerinde de asla panik olmadıklarını gördük.

Mehmet Topuz ise maçın adamı, hatta ikinci yarının ilk 3 haftasında da ligin en iyisi durumunda. Kariyerinin en zirve dönemini yaşıyor diyebiliriz, Fenerbahçe'nin yeni şablonunda sağ kanattan orta sahaya geldiğinde kendini buldu diyebiliriz. Sürekli basıyor, bir an mücadeleden yılmıyor, top Fenerbahçe'de olduğunda şutlarıyla, paslarıyla da önemli bir tehdit oluyor ama anlamadığım şekilde Milli Takım kadrosunda yer almıyor. Gerçekten çok ilginç.