Adil bir ortamda yazılacak hikaye

Torreira, rakip ceza sahası içerisinde suratına tekme yediğinde, ilk etapta rakip lehine faul çalındı. Tribünler o anda isyan etti, futbolcular hareketlendi de ancak "var" devreye girebildi ve 5 dakikada nihayet o penaltı + kırmızı kart çıktı. Sezon da bunun gibi birçok örnek barındırıyor. Galatasaray aleyhine, Fenerbahçe lehine şekilde. Şu an 6 puanlık fark en az 15-16 olabilirdi ve biz de 1-2 hafta içerisinde şampiyonluğu ilan ederdik. Adil bir ortamda yazılacak hikaye buydu.

Son 18 maçta 16 galibiyetimiz, 1 mağlubiyetimiz, 1 de beraberliğimiz var. Beraberlik dediğimiz, türlü skandalların döndüğü ve 2-2 biten Alanyaspor maçı. Mağlubiyet dediğimiz de, Ahmet Oğuz'un bariz kırmızı kartının verilmediği Konyaspor maçı. 18'de 16 da bu arada çok çılgın bir istatistiktir. Buna rağmen puan farkı ancak 6. Seri içerisinde de, rakibin Fenerbahçe'yi onların sahasında güle oynaya 3-0 yenmişsin.

Fenerbahçe - Ankaragücü maçını izledik. Fenerbahçe'nin yokları oynadığı, Jesus'un Tolunay Kafkas gibi bir teknik direktöre (Tolunay Kafkas, bence teknik direktör de değil), taktik olarak yenildiği ortamda yine "penaltı" jokeri ile var oldular. Ankaragücü 1-0 öne geçtikten sonra bir anda değişen hakem yönetimi vardı ve olmayan bir penaltı ile maça tutunmaları sağlandı. Karşılarında bir teknik direktör olmadığı için de, bu maçın dönmesi sürpriz değildi. 

Oyun 1-0 devam etse, bambaşka bir senaryo vardı. Sezon boyunca da bunun gibi tonla maç oynadılar. Penaltı jokerleri daima ceplerindeydi ve o konuda da tarihe geçecek bir istatistikleri var. Galatasaray tarafında ise sezon lehte verilmeyen penaltılar, rakibin almadığı kırmızı kartlarla dolu. Böyle bir sezonu da hiç hatırlamıyorum. Bir takımın böylesine ittirildiği, buna rağmen sonuca ulaşamadığı. Galatasaray'ın şu çılgın istatistiğinde, puan farkının sadece 6 olması "saha içi" ile açıklanamıyor.