Viva Barca

1990’ların başı.

Tek kanalın krallığının son devresi.

Günlerden Cumartesi Saat 23.00

Tansu Polatkan’ın anlatımıyla İspanya Ligi’nde Bakero kaptanlığında Zubizerettalı bir takım çıkardı Camp Nou’ye. O zamanlar kıyının diğer tarafında fırtınalar eser bütün dünya onları konuşsa da Ossasu’nın nadir gelişen atakları karşısında, şampiyon olmasalar da bu takım fark ettirmeden izle beni derdi.

Zaman akıp giderken Barcelona ‘da zamana ayak uydurdu, Romariolu, Rivaldolu,Popesculu Stoichkovlu, Laudruplu dünyanın farklı kültürlerini bünyesinde barındıran kadrolar Katalunya’nın takımı olmaya başladı. Zaman içerisinde değişmeyen tek şey ise Barça Kaptanlarının duruşuydu. Dimdik, lider ruhlu, vakur ama ezilmeyen, yenilgiye tahammül edemeyen. Onlar Katalunya’yı sembol, Katalunya’da onları sembol seçmişti. Barça’nın kaptanı olmak farklı olmak demekti.

Milennum Çağıyla beraber Barça bu uzay çağına belki de en hızlı ayak uyduran takım oldu Cruyff izinde Rijkaard önderliğinde. Tohumlar ekildi, hasat zamanı beklenilmeye başlandı. Ronaldinholu, Decolu ,Eto’olu kadro uzun zamandır hasret olan kupalara koşarken yine değişmeyen tek şey Barça’nın Kaptanının duruşuydu…Sevinirken bile abartıdan uzak, rakiplerini küçümsemeyen bir şekilde kalktı kupalar Kaptanın elinde.

Sonra Kaptan geçti dümene…

Bütün bildikleriyle, bütün ruhuyla, bütün mütevazılığiyle durdu yedek kulübesinde. O rotayı belirledikçe, miçolar da pupa yelken dedi korkusuzca. Sanki bütün hafta oyuncakları ellinden alınmış çocuklar gibi sahaya çıktıklarında aynı heves aynı coşkuyla koştular, saldırdılar meşin yuvarlağın peşinden hiç nazlanmadan, usanmadan.

El Clasico zamanı ise; bütün hafta boyunca her yerde kaptanlarını çaylak gören, aldığı onca kupaları görmek istemeyen insanların söylediklerini kulak kapatarak geçirdiler. Kaptanlarına kimse laf söylemezdi ama bunun cevabı sahada olmalıydı. Golleri atıp kazandıkça sanki kaptanları bazıları gözünde reşit olacaktı belki de o yüzdendir ki 5. golden sonra herkesin eliyle beş yapması, bazılarına göstermesi. Gururla biz Kaptan’ın Çocuklarıyız demeleri.

Ronaldo Kaptan’ı iterken sadece Pep’i ittiğini düşünmüştü, Ramos, Puyol’un yüzünü iterken sadece kaptana vurduğunu düşünmüştü. Oysa bilmedikleri Barça’nın Kaptanın duruşu her zaman farklıdır, o Katalunya’yı , Barcelona’yı sembol eder…Ona kalkan el , söylenen söz herkesindir, cevabı o değil herkes verir…

Barça’da her zaman bir kaptan duruşu vardır…

Yazı: Arzu Keskin